Vanmiddag ga ik met buurman Bert naar het ‘Muziekpodium
Prinsenpark’. Dat is vijf minuten lopen
bij mij vandaan. Het is elk jaar 4 zondagen in de maand juni van twee
tot vier uur. De vorige twee jaar kon het niet doorgaan in verband met de
Corona-crisis. Vorige week zondag zou het beginnen met een optreden van het
Delfts Dansorkest. Maar het is toen door
veel regen niet doorgegaan. De komende twee
zondagen (19 en 26 juni) is het ook nog.
Volgende week treedt ene ‘Kiki Bussio
& Blauwgras’ op en de laatste week is er een open podium en een optreden
van Marjolein Meijers (de dame van de Berini’s).
Vandaag 12 juni is er Kunstmarkt met als thema ’The Roaring
Twenties’, zowel van deze als de vorige eeuw. 28 Kunstenaars doen daaraan
mee. In het voorprogramma treden jonge
musici van Codarts (een soort conservatorium) en het hoofdprogramma wordt
verzorgd door het Amsterdams en Rotterdams Studentenorkest met zang van Lisa
Rothi. Dan krijgen we nog de ‘spoken
word’ artiest Séna Nyaku.
Wat is nu eigenlijk precies ‘spoken word’?
De naam zegt het eigenlijk al. Een spoken word is een
gesproken woord waarbij de nadruk ligt op de voordracht. Vaak kiezen de spoken
word-artiesten voor maatschappelijke thema’s die ze op een begrijpelijke manier
laten horen. Dat kan op verschillende manieren: de een kiest ervoor om er
handgebaren bij te gebruiken, terwijl een ander zichzelf erbij schminkt. Spoken
word-artiesten kan je beschouwen als de filosofen van nu, die mensen op een
toegankelijke manier over sociaal-maatschappelijke problemen kunnen laten
nadenken. Ik ben benieuwd welke social-maatschappelijke problemen Séna Nyaku
voor het voetlicht brengt.
De organisatie heet
het publiek welkom en heeft meteen al een slecht mededeling: van de vier
bestelde Dixies (toiletten) zijn er maar twee gebracht en die zijn nog vies
ook. ‘Dus bij hoge nood: heren zoek een boom en dames ga maar vlug naar huis.’
De orkesten zijn in vorm. Het meeste dat ze spelen is
klassiek, wat ik heel graag hoor … ik ben geen kenner ... componisten herken ik
niet. Dat geeft ook niks. Je hoeft de componist niet te kennen om iets mooi te
vinden. Het studentenorkest brengt tot
slot nog een compilatie van muziek uit de West Side Story.
De spoken word artiest, Séna Nyaku’ werkt niet met handgebaren of schmink. Hij
spreekt zijn dichterlijke woorden vooral over vrede. Zowel wereldwijd als op
kleiner formaat; thuis en in de buurt dus. Helemaal zeker ben ik daar niet van. Complexere poëtische uitingen vind ik wat ongemakkelijk.
Kijk, de onderstaande vijf dichtregels zijn voor mij goed te bevatten:
Oude tante Katrien
heb je haar wel eens gezien
ze is al tachtig, dat is waar
maar zo vitaal, geloof me maar
ze loopt nog steeds de marathon
die ze de laatste jaren won.
De onderstaande ‘spoken word’ regels begrijp ik niet zo 1,2,3.
Hoewel ze ook weer niet zo erg moeilijk zijn:
Havenstad
waar aankomst en vertrek
tezamen vloeien
onzichtbare lijnen
lopen door de zee
het schuim
staat op de golven
en de glazen
orkanen blazen
in plastic boterhammen-
zakken
daar is geluk gezocht
en zwaar geleden
Leuk. Bert en ik komen veel bekenden tegen bij dit culturele gebeuren. Maar liefst
zes buren en nog eens vier leden van onze maandagmiddag wandelclub. Het was echt
samen genieten deze middag.
