In het vorige jaar zijn er nogal wat momenten geweest, dat ik steun, hulp, support van anderen nodig had. Hulp van een stel gouden buren en bekenden toen ik een schouderprothese kreeg en in de tijd dat ik een darmonderzoek moest ondergaan. Boodschappen doen, schoonmaken, vervoeren, pleisters plakken, enzovoorts. Ik heb er al eens over geschreven.
Een tl-buis plaatsen in mijn keuken … ik durfde met mijn
zwabberende knieën van destijds niet op een laddertje te gaan staan … huurde
een zzp’er in. Had hij ook eens een makkie. Kostte me wel zestig euro. Maar alla die
buis brandt waarschijnlijk tot mijn dood.
Mijn computerstudent Daan, heb ik nodig als mijn printer het
alsmaar blijft verdommen … net een nieuwe cartridge er in geplaatst … maar er
gebeurt niks. Daan kijkt er even naar en ziet, binnen de minuut, dat ik het
plastic lipje, dat de inkt in de cartridge houdt, nog niet verwijderd is. Kassa voor hem..
Een enthousiaste docent die me schrijftips geeft. Kritische
meelezers, o.a. mijn ex, die me feedback op mijn stukjes geven. Mijn taalleerling
Ayoub, die een middagje street-art van de wandelclub in Cool op video vastlegt.
Mijn jongste zoon, die me geduldig uitlegt hoe de e-reader werkt, die ik voor
mijn verjaardag kreeg.
Support krijg ik van de lieve wandelaars van ‘Op stap met
Sonja’ mijn wandelclubje, die me letterlijk op de been houden als ik niet mee
kan lopen door een meniscus-blessure.
Luis, hier in Rotterdam mijn taalleerling, heeft me samen
met zijn broer, hun mooie stad Porto laten zien, toen ik daar op vakantie was.
Heel lang heb ik mijn geld verdiend als financieel
administrateur. De laatste jaren is dat
‘debiteuren-crediteuren-gedoe’ bij mij wat in de vergetelheid geraakt, zodanig
dat ik hulp nodig heb om mijn eigen boekhouding bij te houden. Godzijdank heb
ik een zoon, mijn oudste, die beter is
in financiële zaken dan ik, in mijn ‘glorietijd’ … hij staat tegenwoordig vaak
voor me klaar: ‘in de boekhouding’.
In oktober vorig jaar was ik m’n smartphone kwijt. Ik wist
niet eens meer wanneer ik hem voor het laatst gebruikt had. In alle hoeken en
gaten gezocht … van alles opgetild, overal bovenop gekeken maar van mijn smartphone geen spoor. Ik had natuurlijk
naar mijn buren kunnen gaan om te vragen of ze mij wilden bellen maar ik weet
mijn eigen nummer niet eens.
Toen moest ik aan mijn moeder denken, mijn Roomse moeder,
die wanneer ze iets kwijt was altijd bad tot de Heilige Antonius. Ik zegde het gebedje
op dat ze me ooit eens leerde: ‘Heilige
Antonius beste vrind, maak dat ik mijn (vul maar in …) mobieltje vind.’ Een kwartiertje
later zie ik de smartphone liggen, bovenop de airfryer … vraag mij niet hoe die
daar gekomen is … ook de Heilige Antonius had er geen flauw idee van!
Soms had ik echt professionele hulp nodig. Maar mijn buren, mijn
kennissen, de wandelaars, m’n ex, mijn zonen, mijn cursisten stonden
belangeloos voor mij klaar ... ‘geheel grateloos’ zou mijn buurman/vriend Rob
zeggen. Geweldig!
