Klaar ben ik nog niet met deze ‘haar’-stukjes. Wenkbrauwen, hoofdhaar, het haar in m’n bilnaad, allemaal mag het blijven zitten. Op dat piepkleine beetje hoofdhaar dat ik nog heb, ben ik erg zuinig. Het epileren van mijn wenkbrauwen en de bilnaad is me te veel gedoe.
Ik zit op de rand van mijn bed. Op de vloer voor me wemelt
het van de haren. Als ik klaar ben ruim ik alles wel op. Mijn borstharen moeten
er nu aan geloven. Heel soepel laten die zachte breekbare haartjes daar, zich
verwijderen. In een moment van onoplettendheid raak ik met de shaver mijn
kleine linker tepeltje. Ik schreeuw het uit. Gooi direct de shaver uit mijn
handen. Mijn tepeltje bloedt heftig; ‘t doet pijn. Gevoelig plekje, hoor! Er
zit een sneetje in. Vloekend, stampend, verbijt ik de pijn. Altijd als ik veel
pijn heb, vraag ik me af of ik overdrijf, want ik schijn me nogal eens aan te
stellen. Maar goed, ik moet het wondje tòch ontsmetten: betadine smeren dus en
omdat de tepel nog steeds bloedt, plak ik er een pleister op. Normaal een
moeilijke plek voor pleisters maar op deze onthaarde huid geen probleem. Nadat
ik mijn shaver heb teruggevonden onder de hometrainer gaat het ontharen van de
rest van mijn borst, zonder probleem.
Van de borst zak ik met de shaver af naar mijn buik. De
weinige haartjes die daar zitten zijn in een mum van foetsie. Dan zijn nu de
schaamharen de lul. De (grijze) haren van de schaamstreek zijn te lang voor de
shaver. Ik moet de schaamharen eerst kortwieken met een gewone schaar. Een
secuur werkje; één moment van onachtzaamheid of er zit een knip in mijn
zak. Het gaat het goed. Althans het knipgedeelte.
Met de shaver wil ik die huid glad maken maar dat stuit op problemen. De shaver snijdt sommige haartjes niet net
boven de huid af maar hij trekt ze er genadeloos uit, wat enkele licht
bloedende wondjes tot gevolg heeft. Dit doet een beetje pijn. Tsja, wie mooi
wil zijn …
Aan de haren op mijn zak doe ik nu verder. Laat maar lekker zitten.
De langste haren heb ik al heel voorzichtig weggeknipt en daar laat ik het bij.
Mijn zak is tè kwetsbaar om er met een shaver overheen te gaan rauzen. Dank je
de koekkoek. Ik vind het zo wel mooi zat.
Zo, nu nog wat Nivea bodylotion smeren op de onthaarde
plekken. Prikt wel een beetje. Zelfs Nivea kan dus prikken. Héél eventjes maar.
De stofzuiger mag het laatste restje van deze klus doen: de zooi opzuigen voor
m’n bed.
Ik kan het niet laten om mezelf even in de spiegel te
bewonderen. Ziet er zo toch weer heel anders uit. Spiegeltje, spiegeltje aan de
wand … Jezus Christus … wat stom! Ben ik die zwaar behaarde armen helemaal
vergeten te doen; geen gezicht zeg. Kan ik potverdikkeme wèèr gaan beginnen!
