Lekkere receptjes, afgeprijsde groenten, een hagelwitte was, glanzende
meubeltjes, een kleedje kloppen, een stevige afwasborstel kopen, een goede mop (om de vloer mee te dweilen), lijnen en ga
zo maar door. Echt allemaal van die vrouwendingetjes. Heerlijk vindt hij dat. Glunderend
staat hij dat soort gesprekken te voeren en meestal heeft hij nog het hoogste
woord ook. Er is wel eens gekscherend over hem gezegd: ‘Iedereen hier in de
buurt weet dat Pieter een flikker is, alleen weet hij zelf nog niet.’
Gaat het over èchte vrouwendingen als ongesteldheid, maandverband, make-up,
watergolfje, zwangerschap, permanentje of een bh dan houdt ie zijn mond. Als
het onderwerp seks ter sprake komt, klapt hij dicht en is hij snel vertrokken. Vreemd
voor zo’n spontane snuiter als Pieter. Maar het is niet anders. Daar ligt voor
hem duidelijk de grens voor zijn openhartigheid naar de moeders.
Een piep klein beetje van zwangerschap, beleefde Pieter toen hij met Lenie, zijn vrouw, zwangerschapsyoga deed. Ademhalingsoefeningen, bewust in en uitademen en samen ’puffen’. Ja, Pieter is populair bij de moeders op het schoolplein. Hij is een aardige vent, die ook nog leuk is met de kinderen … let wel … op de goeie manier dan, hè … ja … dat moet er tegenwoordig altijd bij gezegd worden.
Caroline (63) is de oma van een van de kinderen, die Pieter van
school haalt. Kort geleden liepen Pieter en Carolien elkaar tegen het lijf op
een buurtrommelmarkt. Zij wist niet dat hij ook geïnteresseerd was in het soort
prullaria dat op zo’n rommelmarkt vanaf een euro per artikel wordt verkocht. Ze
heeft al een mooie zomerhoed gescoord. Zomer of winter, altijd draagt ze Caroline
een hoofddeksel. Haar in rap tempo uitdunnende haar wordt daarmee het best
gecamoufleerd. Nu gaat ze nog op zoek naar een roze lepelrek. Ze wil haar hele
keuken roze.
Hé Catherina’.
‘Zeg vandaag maar Caroline tegen me hoor!’ …..als ogen konden
doden …
‘O, sorry, hoi Caroline, hoe is het? Heb je al wat gekocht hier?
‘… een zomerhoed.’
‘Wat zit er in je tas?’
‘…drie keer raden.’
Ze geeft haar ogen goed de kost op de rommelmarkt.
‘Hé, Pieter, moet je kijken wat een gaaf roze lepelrek daar ligt.
‘Hoeveel? Vijf euro? Kom nou … ben niet achterlijk! Drie geef ik er voor. Geen cent meer. Stik
d’r dan in, joh!’
‘Geef maar hier dat lepelrek’, zegt Pieter tegen het jochie op het
kleedje.
‘Hier heb je vijf.’
Pieter geeft het rek aan Caroline, die al wat door gelopen is!
‘Homooo!!’ zegt ze lachend tegen Pieter ‘vijf is toch veel te veel man.
Zo verpest je de markt ... nou, eh, toch bedankt hoor … lief van je.’
Ze kust hem op zijn wang, geeft hem een arm en zo lopen ze samen de rommelmarkt
af .
‘Bakkie doen bij mij thuis, Pieter?’
