We zitten in ‘Leuk’ een Rotterdamse kroeg in de buurt van de Bergweg. Volgens mijn vriend Iepe móét het daar nu wel gezellig zijn, want het is een Sparta-café. Mijn vriend is er duidelijk al eerder geweest want de barkeeper en hij noemen elkaar bij hun voornaam en ze feliciteren elkaar met het kampioenschap van Sparta. Het is een leuk open café met een warme uitstraling … het effect van het met oud, gebruikt hout vervaardigd meubilair. Tegen de ongeblindeerde ramen staat een zestal tafeltjes opgesteld. Daaraan zou gegeten kunnen worden.
Bij binnenkomst bestelde ik gelijk bier voor ons, een
fluitje voor mij en vaasje voor Iepe. Hij is een echt zeikerd wat betreft
glazen. Het glas van een fluitje moet ie niet, want dat is te breekbaar. Hij
heeft al een paar keer zo’n glas kapot geknepen. Daarom neemt ie altijd een
iets groter, steviger glas.
Aan de bar treffen we
de voorzitter van de Vrienden van Sparta. Die stichting is eigenlijk een soort
permanente lachen-vreten-zuipen-club, als ik de woorden van de voorzitter
goed begrepen heb. Ze huren een ruimte onder een tribune waar de feestelijke bijeenkomsten
plaats vinden. Het mooie van die stichting vind ik, dat de winst van al dat
gefeest in zijn geheel naar de jeugdopleiding gaat … en dat zijn geen kleine
bedragen hoor … dat zijn bedragen met vier nulletjes, vertelde de voorzitter
openhartig en ladderzat..
De voorzitter gaat afrekenen, want het is bij negenen en hij
moet negen uur thuis zijn. Dat had hij zijn vrouw beloofd; zijn vierde vrouw
was dat …hij was nu al 17 jaar bij haar. Ze is erg ziek .een tijdje al ... gaatjes in d’r longen … de dokters vrezen
voor longkanker. Dat zijn ze nog aan het onderzoeken. De voorzitter is tevens
haar enige mantelzorger … hij is in de AOW … doet alles voor haar …het hele
huishouden … hij heeft nul komma nul hulp … wil hij ook niet.
Hij moet al een tijd
in de kroeg gezeten hebben, die voorzitter, want hij zwalkt behoorlijk als hij
richting toilet gaat. Wat hij moet betalen is ook niet mis: 55 euro. Nou is het wel iemand, die makkelijk een
rondje geeft en dat loopt natuurlijk ook op. Hij zal niet echt voor 55 euro in
zijn eentje opgezopen hebben, dan was hij gelijk in elkaar gezakt toen hij van
zijn kruk afgleed.
We nemen om de avond af te sluiten beiden nog een Westmalle
en we lallen wat over wie er nou de beste actrice van Nederland is. Mijn
favoriet is Carice van Houten …volgens mij kiezen de meeste Nederlanders voor
Katja Schuurman ….Iepe koos voor Moniek van der Ven (ik dacht dat ze al dood was?!)
Een vrouw, die stiekem achter ons had staan meeluisteren vond onze keuze maar
niks. Volgens haar is dé actrice van het moment Georgina Verbaan.
Iepe denkt, dat die vrouw zich met ons gesprek bemoeit, om
mij te versieren … ‘Ja’, zegt hij, ’ze staat al de hele avond naar je te
kijken.’
En laat ik nou de hele avond nergens erg in gehad hebben.
Jammer want ze ziet er best leuk uit. Kort zwart leren jasje, jeans, slank, bruin,
halflang haar, zachte, donkere ogen en een
aanstekelijk lachje … ze neemt er uitgebreid de tijd voor om me te vertellen
waarom Georgina Baan zo subliem is en Katja Schuurman zo ‘helemaal niks’.
Jammer genoeg heb ik helemaal geen tijd voor haar gebrabbel. We moeten betalen.
Iepe gaat nù nog naar Faas, een andere kroeg in de buurt. Ik moet de laatste
trein naar Alexanderpolder nog zien te halen.