Vrijgezel Alex is een echt goedweermens. Het moet ‘s zomers wel heel erg slecht weer zijn wil hij niet in zijn korte broek en met ontbloot bovenlijf in de buurt rondlopen. Het is overduidelijk dat hij trots is op zijn grote (1.80 m), slanke lichaam en … eerlijk is eerlijk … hij ziet er voor een zestiger nog best goed uit. De zon hoeft maar één lentedagje goed te schijnen of hij is alweer poepbruin … trouwens … ’s winters ziet hij er ook niet echt uit als een Hollandse bleekscheet … hij heeft altijd wel ‘een tintje’, waarschijnlijk geërfd van voorouders uit (sub)tropische gebieden.
Op zomerse dagen speelt Alex de onbezoldigde beheerder van
het ruime binnenterrein van ons wooncomplex. In zijn blote, bruine body, met
zijn zonnebril en zijn vrolijk gekleurde bermuda, ‘schrijdt’ hij voort over het binnenterrein … borst vooruit,
kin omhoog, zijn armen zó langs zijn
lijf, alsof het lijkt dat hij onder beide oksels een wc-rol vastgeklemd houdt.
Met een door hemzelf aangeschaft grijpertje ontdoet hij het
binnenterrein van het aangewaaide en achteloos weggeworpen zwerfvuil. Ook verzorgt hij het groen: hij knipt dorre
takjes weg en verwijdert uitgebloeide bloemen. Dat doet hij op zijn hurken of
gebukt, zijn bermuda zakt daarbij flink af, waardoor omwonenden een uniek
uitzicht geboden wordt op Alex’ welgevormde
bouwvakkersdecolleté.
’s Zomers lijkt hij haast wel alomtegenwoordig te zijn in de
buurt. Vanaf zijn balkonnetje becommentarieert hij op een vrolijke manier de
activiteiten van degenen die zich op het binnenterrein bevinden.
In de richting van een stel babbelende buurtvrouwen davert
hij:
‘Genoeg geluld nou, hè, dames ... als jullie niks anders te
doen weten kom je je handen maar effe bij mijn thuis laten wapperen, hahahaha …
genoeg te doen hier.’
Waarop de vrouwen
gekscherend reageren met:
‘Begin jij zelf maar vast, Alex, wij komen er zo aan.’
Onhoorbaar voor hem voegen ze er aan toe dat ze niet graag
aan die klus bij hem thuis zouden beginnen … er wordt gekletst, dat het bij
Alex een waar mannenhuishouden is …vergeelde gordijnen … onderlangs alle wanden staat een grote
verzameling (lege) bier- en wijnflessen opgesteld en van zijn wc kan je maar
beter wegblijven. Tja, Alex, zo ga je dan over de tong nadat je eens een keer
wat buren op je verjaardagsfeestje te gast hebt gehad!
Met de kinderen is ie ’s zomers vaak leuk bezig. Vooral de
jongens trekken naar hem toe. Of hij voetbalt als een ouwe hond met ze mee òf
wanneer er al voldoende voetballertjes zijn, speelt is hij de scheidsrechter.
Ook zit hij vaak zomaar een beetje te kletsen en te lachen met de jongelui op
een van de bankjes. Hij is een soort vriendelijke extra opa voor ze. Een van de
weinige volwassenen, die tijd voor ze heeft.
’s Winters zie je
Alex zelden of nooit. Ook in deze kille lente van 2023 heeft hij zich nog
nauwelijks op straat vertoond. Wat ie
thuis allemaal uitvoert? Wie het weet mag het zeggen …. volgens een van de
gasten op zijn al eerder gememoreerde verjaardagsfeestje is zijn huis volgestouwd met video’s en
boeken, dus zal hij de tijd ook binnen wel zinvol weten door te komen.
