Op de late vrijdagochtend staat stofzuigen op het programma. Een prettige activiteit tegenwoordig. Ik doe het op muziek met de blue tooth koptelefoon op. Meestal beluister ik dan Them of the Animals. Mijn poes wordt panisch van de stofzuiger. Hij verstopt zich zo ver mogelijk onder mijn bed. Komt de stofzuiger daar in de buurt dan trippelt Thijs (want zo heet de kater) stilletjes en heel snel naar zijn andere veilige haven, achter het televisiemeubel … daar is al gezogen. Veel stof is niet of nauwelijks zichtbaar; het komt de woning binnengewaaid door ramen en kieren ... binnengelopen aan schoenen, meegelift op jassen en tassen van bewoners of bezoekers. Ook slijtage van meubels, vloerbedekking en gordijnen veroorzaken een continue stroom van minieme hoeveelheden stof.
Veel zichtbaarder en daardoor veel irritanter is een andere
categorie opzuigsel: de haren, die mijn kater niet meer nodig heeft en van zich
af schudt. Er is geen plek denkbaar of hij heeft er wel eens een dot haar laten
fladderen. Thijs is er een van de langharige soort. Cypers, rood-witte vacht.
Op mijn zeer donkerblauwe vloerkleed valt elk vlokje haar op.
Verder vult de stofzuiger zich voornamelijk met kruimels shag,
die tijdens het draaien van sjekkies op de vloer vallen … en met de as die van
peukies afgevallen is. Ook doet de stofzuiger zich te goed aan: geknoeide
etensresten zoals brood- en koekkruimels … stukjes aardappel en groente … gemorste lekkernijen als rozijntjes, die
zitten vaak vastgekleefd aan de vloerbedekking omdat er op gestaan is … en met achteloos
weggegooide verpakkingen van lekkernijen, als bijvoorbeeld die dunne
zilverpapiertjes van paaseitjes.
Dan moet er gedweild worden. Gemorste koffie en ingetrapte
koekkruimels … stukjes rauwe ui, paprika of kip, tijdens het snijden
weggeschoten van de snijplank op het aanrecht … op de grond gevallen en
vervolgens vermorzeld tussen schoenzool en laminaat. Door het hele huis heen
zijn hiervan weer de plakkerige gevolgen
te vinden. Als ik een week niet dweil kleef ik aan de vloer vast.
In de buurt van de kattenbak moet sinds kort iets grondiger
gesopt worden. Thijs is kieskeurig. Als zijn bak iets te vuil is naar zijn zin,
zeikt hij er gewoon naast. Ik heb dit pas kortgeleden ontdekt. Het vieze, weeïge
lijkluchtje kan ik aanvankelijk niet thuisbrengen. Vòòr de kattenbak, zie ik
dan een bijna opgedroogd plasje liggen. Ik kniel voor de kattenbak, druk mijn
neus bijna in dat plasje en…ja hoor, dit is de geur die al wekenlang voor een ongerieflijke
luchtje zorgt in huis. Opgedroogde kattenpis dus…óók een vloerkleedje stinkt
ernaar. En een over een kastje heen hangend kleedje is door Thijs besproeid. Er
zit niets anders op: weg er mee (met die kleedjes dan, met Thijs nog even maar niet). Onder Thijs zijn kattenbak
(en ervòòr) gaat vanaf nu een dik pak kranten. Ik controleer daar elke dag en
dweil extra als ie er naast gezeken heeft.
Met Thijs heb ik het er ook nog over gehad om vrijwillige
euthanasie op hem toe te passen maar daar zijn we nog niet helemaal uitgekomen.
