Twee keer per jaar krijg ik de kriebels: dan moet al het haar van mijn lijf. Voor zover ik erbij kan althans. Ik verwijder die haren altijd in m’n eentje; wil er beslist niet bij geholpen worden. (Ik kan er niet zo goed tegen om uitgelachen te worden).
Mijn vriendin heeft er echter niks op tegen als ik háár een
handje help. Zij duwt haar tondeuse in mijn hand en vraagt me, zonder dralen,
om haar bikinilijn even bij te werken.
Ik krijg de ‘kaalscheerkriebels’ in de prille lente èn zo om en nabij de
aanvang van het Internationale Filmfestival van Rotterdam (IFFR). In januari
dus meestal. ’
Ik begin altijd met mijn benen. Het zwarte haar op mijn
witte benen heeft een hoge groeidichtheid en als ik daar nooit wat aan zou doen,
zouden die haren alsmaar doorgroeien en misschien wel zo lang worden als bij
een chimpansee. Voor het verwijderen van de haren gebruik ik de Panasonic
bodyshaver. Zo een die ook onder de douche bruikbaar is. Dat heb ik één keer
geprobeerd. Geen succes. De eerste
scheerbeweging is gelijk al schurend. Ik zie het absoluut niet zitten om mijn
schaamhaar en wat daar verder allemaal in de buurt zit nat te scheren. Buiten de badkamer, met wat beter licht, zie
ik pas goed wat voor schade ik heb aangericht: mijn rechterbeen ziet er uit alsof
het door een stevige kater als krabpaal gebruikt is. Vele lange halen op dat
been, waarvan sommige tot bloedens toe. Voor dié dag heb ik er genoeg van. Met
één behaard en één bekrast been ga ik naar mijn werk. Ik werk dan nog. Gelukkig
heb ik werk waarbij ik niet in korte broek hoe te komen. (Wie wel eigenlijk? )
Maar goed … niet meer nat scheren dus. Droog, met die Panasonic, duurt het wel wat
langer maar is het pijnloos. Mijn linkerbeen is nu mooi glad. Ik smeer er wat Nivea,
op waardoor dat been ook nog een vrolijke glans krijgt. Op dat andere been heb ik bétadine gesmeerd;
fraai ziet dat er niet bepaald uit met die bruine vlekken. Maar desinfecteren
is echt nodig.
Met de oksels heb ik geen enkel probleem. Het okselhaar scheer
ik zó weg … een makkie.
Scheren doe ik altijd
op het randje van mijn bed. Flink wat haren liggen nu al voor mijn bed
op de vloer: de peper- en zoutkleurige haren van m’n oksels en de harde donkere
haren van mijn benen. En dan moet nog het borst- en schaamhaar gedaan worden
maar daar zal ik hier niet over uitwijden.
