Nu meen ik toch dat ik in Nederland woon, dat beschaafde, democratische, gastvrije(!!), landje aan de Noordzee. Ik denk nog steeds, dat zoiets als wat meneer X aangedaan wordt, alleen uitgevoerd wordt, door gewetenloze lieden, die daarvoor ingehuurd worden door vileine militaire dictaturen.
Maar neen … in ons land krijgen we ook al dit soort kwalijke
praktijken … al wordt door de gezagsdragers bij hoog en laag beweerd dat ‘alles
rondom X geheel volgens het geldende protocol is verlopen …’
Misschien wel, maar dan waarschijnlijk geheel volgens het
geldende protocol ’vermorzelen uitgeprocedeerde asielzoekers’!
Het gaat hier dus om meneer X, een inmiddels uitgeprocedeerde asielzoeker.
Hij zit vast in een detentiecentrum. Is gevlucht uit een ver land … wordt daar,
als politiek activist, door de machtshebbers bedreigd ... was zijn leven niet meer zeker. Politiek
asiel wordt hem geweigerd. Officiële reden: betrokkenheid bij familiekwesties in
thuisland niet relevant. Hij zit nu een detentiecentrum.
Gefluisterd wordt onze overheid beducht is voor hem als gedreven
politiek activist. Zo snel mogelijk moet hij terug naar zijn thuisland.
Meneer X is nu een paar dagen bezig met een
protestactie tegen zijn detentie: hij doet, net als een aantal andere
asielzoekers, mee aan een hongerstaking. Een aantal van hen drinkt ook niet.
Meneer X drinkt óók niet. Hij is volgens
zijn advocaat intelligent, hij weet precies waar hij wel of geen recht op heeft.
‘Hij is zwaar mishandeld’, volgens zijn vertrouwensarts.
Meneer X: ‘Ik krijg een ontbijt voorgeschoteld, maar als ik
dat weiger slaat de bewaker me in mijn gezicht, schreeuwt tegen me en schopt me
tegen mijn hoofd.’
De arts: ‘Hij heeft een dikke buil op zijn hoofd, een snee
in zijn wang en een gat in zijn hoofd, veroorzaakt door een dienstdoende bewaker.’
Meneer X: ‘Andere bewakers moeten hem van me aftrekken.’
‘X wordt zelf agressief tegen bewakers,’ beweert het ministerie, maar
volgens zijn arts is hij nauwelijks meer in staat om te lopen, laat staan om te
vechten. Drie dagen eet en drinkt hij nu al niet meer, zonder medische zorg.
In de cel van X hangt een camera; alles wordt geregistreerd.
De camera staat aan volgens X maar de
directeur van het detentiecentrum ontkent dat.
De vertrouwensarts van X gaat aangifte doen van mishandeling
en van het onthouden van noodzakelijke medische zorg. X heeft bij haar bezoek
zware verwondingen aan zijn hoofd. De vertrouwensarts vreest dat X in
levensgevaar is.
X zal binnenkort, gezien zijn erbarmelijke toestand, worden
overgebracht naar het Justitieel Medisch Centrum. X blijft eten en drinken weigeren.
Het ministerie beweert stellig, dat X altijd ‘met grote
zorgvuldigheid’ behandeld is. X is op juiste gronden in een isoleercel
geplaatst, alle procedures zijn correct doorlopen en er is nimmer sprake geweest
was van disproportioneel geweld’.
Gesuggereerd wordt nu dat er sprake is automutilatie. Zijn
advocaat heeft overtuigende bewijzen in handen van mishandeling en onthouding
van zorg. X sterft. Als officiële doodsoorzaak wordt ‘hartstilstand’ opgegeven.
Er volgt een proces tegen de staat der Nederlanden. De rechtszaak wordt met glans gewonnen door (de
advocaat van)meneer X.
