Ruud.
Gisteren ving ik iets op over spullen die je kwijt bent en
waarvan geen idee waar ze gebleven zijn. Of je weet het wel maar degene aan wie
je geld of een boek geleend hebt, houdt bij hoog en bij laag vol nooit iets van
jou te geleend te hebben. Hij weet van niks of doet alsof. Dat kan allemaal in
momenten van verwarring. Ik denk nu aan
die 25 euro die ik eens leen aan Ruud, een vriendje van mijn dan veertien
jarige zoon. Ik kom Ruud op de Jonker Fransstraat tegen, op weg van de markt
naar huis en vraag hem wanneer ik mijn
poen terugkrijg. Gaat ie me alleen maar schaapachtig aan staan kijken. Ik herhaal mijn vraag, hij begint dom te
grinniken en zegt nog steeds niks. Zo staan we een paar minuten tegenover
elkaar. Hij kijkt me aan alsof ik onzin sta te verkopen; alsof ik hem nooit
iets geleend heb. Deze ‘freeze’ kan net zo makkelijk een uur duren maar daar
heb ik geen zin in. Ik heb geen zin in gedreig, gescheld of geweld: ‘Ruud, ik
wil dat geld voor zaterdag nog terugzien.’ Ik draai me om en loop naar huis.
Dit tafereel vond al weer jaren geleden plaats. Hij heeft me het geld tot op
heden niet terug gegeven.
Hetty.
Nog steeds denk ik aan Hetty. Mijn Utrechtse lieveling . We
zijn op slag verliefd op elkaar. Tot ze de foto van Diana, mijn vriendin in
Rotterdam, ziet in mijn studentenkamer. Ze komt bij me op bezoek en het eerste
dat ze ziet is die foto. Ik had Diana nota
bene expres voor haar zo tentoongesteld.
Als ik dat niet gedaan had, hadden we lekker kunnen vrijen. Waarom heb ik
mezelf dat ontnomen. Waarom heb ik Diana doelbewust aan Hetty laten zien? Hetty
studeert fysiotherapie. Kort hiervoor hebben we fijn gedanst in de disco. Ze
vindt het leuk om met me mee naar huis te gaan. Maar ik ben nog niet echt klaar
voor haar. Ik ben ook nog vol van Diana. Het was nog maar net aan met Diana.
Hoe kan ik zo stom zijn om Diana zo prominent in mijn kamer te vertonen? Ik kan
mezelf nu wel voor mijn kop slaan. Hetty is lief, mooi, grappig en heeft een
vrolijke oogopslag. Ze is duidelijk verliefd op me. ‘Ik heb kriebeltjes,’ zegt
ze, terwijl ze haar buik streelt. We zijn na de disco op weg naar mijn kamer.
Hetty maakt het niet laat die avond.
Niels
In Utrecht kom ik ook Niels Kordein regelmatig tegen, een
maatje van de hbs. Hij studeert hier Duits. Niels is één van de leden het
vriendenclubje van school, dat regelmatig naar Feyenoord gaat kijken in de
Kuip. Ik ben daar ook altijd bij.
In Utrecht zie ik Niels op een terrasje zitten. Ik begroet
hem en wil even een praatje maken. Maar Niels heeft daar geen behoefte aan. Hij
is zeer ontstemd en begint gelijk tegen me uit te varen. Hij had me uitgenodigd
bij hem thuis spaghetti te komen eten en wat gebeurt er: ik vergeet domweg die
afspraak; laat hem met dat eten zitten. Vanaf dat moment wil hij niets meer met
mij te maken hebben. Hij heeft zich aan zijn woord gehouden: ik heb Niels nooit
meer gezien.
