Dit weekend wordt zwaar voor Thea. Haar man, Sjaak gaat een paar dagen weg met zijn wandelclub. Vrijdagmiddag tot en met zondagavond. Wandelingen maken van max. 30 kilometer per dag in de bossen rond Verdun (Noord Frankrijk). De nacht brengen ze door in een luxe gîte.
Vrijdagavond wordt Thea gebeld door Leo, haar collega. Ze
praten wat over het werk. Dan zegt hij dat hij straks naar de bios gaat. Naar ‘Grenzeloos
Verraad’, de film.
Loopt geweldig. Peter Nillissen is de ‘big star’.
De film draait al voor de 24e week in Rotterdam! Toch is
Thea er nog niet naar toe geweest. Sjaak en zijzelf ook, ze hebben het veel te
druk met andere dingen. Werk, studie, huishouden … en de kinderen natuurlijk.
‘Ja, sorry hoor, Leo, ik sta even in gedachten, die film
lijkt me echt te gek! Ik wil er al heel lang heen.… maar er komt verdorie nooit
wat van.’
‘Nou, Thea, zal ik
jou eens wat zeggen? Vanavond komt er wèl wat van! We gaan! Hoe laat haal ik je
op?’
‘Je gaat een beetje te snel Leo, ik moet eerst oppas regelen
voor die kleine boys. Ik bel je zo terug.’
Vaste oppas Nelly is snel geregeld. Ze heeft een makkie want
de kinderen liggen dan al op bed.
Leo zal de kaartjes
bestellen. Hij vraagt of Sjaak ook mee gaat.
‘Hé, kom, Leo, houd je nou niet van de domme, ik heb je
vanmorgen op het werk nog zitten vertellen dat Sjaak dit weekend aan het wandelen
is.’
Om negen uur ontmoeten Leo en Thea elkaar in de foyer van de
bios. Ze begroeten elkaar met drie ‘luchtkusjes’ en drinken cappuccino’s. Met volle teugen
genieten ze van de film. Thea heeft niet eens in de gaten dat Leo zijn arm haar
heen heeft geslagen en zij haar hoofd op zijn schouder heeft gevleid.
Na de film nodigt Thea hem uit voor een wijntje bij haar
thuis. Oppas Nelly kijkt er raar van op dat Thea zo laat nog een ‘vreemde vent’
mee naar huis neemt. Zeker op dit late tijdstip. Maar ze vraagt niets, ontvangt
haar geld en gaat naar huis.
Thea schenkt een lekker wijntje in, een Saint Emilion 1992
en snijdt er een paar lekkere stukjes oude Stolwijker bij.
‘Heerlijk,’ zegt Leo, en iets te gretig klokt hij de wijn
naar binnen. Ze zitten naast elkaar op de bank en praten nog wat na over de
film. Opeens schuift Leo wat onbeholpen
in de richting van Thea, zodat hij zowat bij haar op schoot komt te zitten.
‘Ho ho, rustig aan jongen,’ ze schenkt hem nog een wijntje
in en zegt, terwijl ze op een andere stoel gaat zitten: ‘als je dit wijntje op
hebt, moest je maar een gaan, Leo.’
Leo opent de deur. Hij stapt de portiek in. Thea is met hem
meegelopen om hem gedag te zeggen.
‘Weet je het zeker, Thea?’ vraagt hij terwijl hij haar naar
zich toetrekt. Hij duwt zijn bebaarde gelaat in haar gezicht maar zij weert hem
rustig af. Hij bedoelt het niet kwaad,
weet ze. Ze pakt zijn gezicht tussen haar handen, kijkt hem indringend aan:
‘Ja, ik weet het zeker Leo, ik vind je een fijne collega. Een leuke vent om een
avondje mee te stappen en samen een wijntje te drinken na afloop. Meer niet Leo
… meer niet, ’ ze lachte verontschuldigend, woelde door zijn wilde krullen en
gaf hem een zoen op zijn voorhoofd.
‘Wel thuis Leo, nog bedankt voor de film en doe de groeten
aan Ada.’
