Eind zestiger, begin zeventiger jaren ben ik Feyenoordsupporter. Met schoolvrienden ga ik eens in de veertien dagen naar de Kuip. Zondags. In vak G staan we altijd. Coen Moulijn, Ove Kindvall, Wim Jansen, Wim van Hanegem, Rinus Israel, Eddie Treijtel spelen er in die tijd. Zij winnen in 1970 als eerste Nederlandse voetballers de Europa Cup 1. In Milaan in het San Siro stadion. Tegen de Schotse kampioen Celtic. Ik heb die finale daar live gezien. Met mijn toenmalige vriendin lift ik daar in drie dagen naar toe. Wat een feest! Samen met de supporters van het verliezende Celtic, vieren we een groots feest: zingen, zuipen en hossen.
Het is altijd leuk, gezellig in vak G; een enkele keer
gebeurt er wel wats vervelends. Tsja … als Ajaxsupporters gaan juichen voor een
doelpunt van hun club. Er stormt dan een stel verwarde Feyenoord geesten op die
blije Ajacieden af. Timmert ze een paar minuten flink op hun bek en gaan dan
weer terug naar hun plek. Na de rust zien we die gasten van Ajax niet meer
terug.
Tegenwoordig spelen er heel andere dingen bij die supporters.
Bij sommige supporters moet ik gelijk zeggen, want die tergende narigheid van
nu, komt van een heel klein deel van de supporters. Hooguit 1% schat ik … dat is dan toch nog wel een groep van 500 á 1000. Ik kan daar flink wat last van hebben.
Het onverholen racisme en fascisme onder een klein deel van
de supporters is weerzinwekkend. Met ‘homo’ wordt elke speler van de tegenpartij uitgescholden maar óók
de Feyenoordspeler die een foutje maakt. Als ik op de tribune ‘homo’ hoor of
steeds vaker: ‘kankerhomo’ maakt me dat woedend. Tegelijk voel ik me machteloos. Ik durf er
niks van te zeggen. Ben maar alleen. Zij zijn met meer en geweld schuwen ze niet
die lui.
Hand in hand: het clublied. Leuk! Ga maar eens als homostel ‘hand in hand’ naar
de Kuip. De kans is groot dat je homohaters/Feyenoordsupporters tegenkomt. Dan mag je hopen dat die
confrontatie bij woorden blijft en daden uitblijven.
Een homoseksuele Feyenoord supporter, Paul van Dorst, heeft de ‘Roze Kameraden’ opgericht . Die
club streeft naar een veilig stadion. Voor iedereen (ongeacht ras of geaardheid).
Ze zijn in gesprek met de gemeente, Feyenoord, KNVB en supporters. Prima maar
helaas, de Roze Kameraden zijn amper naar buiten getreden of de sportschool van
Paul van Dorst wordt beklad en in de fik gestoken.
Op internet circuleert een foto met twintig anonieme racistische,
fascistische Feyenoordsupporters. ’Rotte appels,’ hoor ik iemand zeggen. Op
spandoeken vereren ze Hitler en wensen Burgemeester Aboutaleb dood. Paul van Dorst moet worden
vergast. Het is maar een piepklein rotgroepje
dat zich zo misdraagt maar toch … de club Feyenoord distantieert zich hier van
(… woorden … nu nog daden).
En dan de agitatie over ‘ Joden’ in de Kuip. De spelers van Ajax en de
Ajax-supporters zijn volgens die kleine kwaaie kern stuk voor stuk ‘Joden’. Er
gaat geen Feyenoord – Ajax voorbij, of het legioen (dan zeker meer dan die 1%) springt en zingt vrolijk en uit volle borst: ‘Wie
niet springt, die is een Jood’.
Jammer dat Feyenoord die Jut en Jul cup niet wint. Ik had
het de club en die 99% goeien van harte
gegund . ‘Leve Feyenoord één. Leve ook de Roze Kameraden!’
