Ik krijg een a-4-tje in handen, getiteld: ‘Hoe word je gelukkiger?’ Een van de tips: ‘Doe vaker leuke dingen samen: film kijken, uit eten, sporten, wandelen, theater bezoeken.’ Zo staat er verder te lezen: doe die leuke dingetjes vooral met geliefde anderen. Jaahaa, dat gaat wèl heel fijn met een filmpje kijken ... in een leuk restaurantje uit eten ... een partijtje badmintonnen. Maar helaas, met lezen en schrijven, mijn hobby’s, ben ik aangewezen op de solotoer. En van dat schrijven word ik vandaag al helemaal niet gelukkiger. Ik zit midden in een writers-block.
Een andere goed bedoelde aanbeveling luidt: ‘vrij eens wat
vaker’. Dat is niet zo makkelijk te verwezenlijken als je met een vrouw bent, die daar niet zo op gesteld
is. Dat is natuurlijk erg jammer maar beslist geen ramp.
Ik kan natuurlijk altijd nog vreemd gaan. Maar dat hoef ik
niet te doen. Ze weet dat ik een vriend heb. Daar ben ik eerlijk over. Vind ik ook
normaal. Stiekem zou ik niet willen. Zij vindt het prima zo. Mijn vriend, ook
niet de fanatiekste, vindt dat trouwens ook.
De allergrootste garantie voor geluk is een saai burgerlijk
bestaan. Op tijd naar bed; voldoende slapen. Niet te veel snoepen, roken, eten
(op je gewicht letten).Voldoende bewegen. Geen alcohol. Niet zoeken.
Als ik eindeloos gelukkig was, zou ik dan nog wel schrijven?
Neen, na-tuur-lijk niet, want daar is dan geen tijd meer voor.
Zo veel leuks te doen! Ik zou wel gek zijn om een portie te gaan zitten liegen
achter mijn pc. Pijn aan me kont krijgen van het zitten op een slechte bureaustoel
en mijn ogen te verzieken door veel te lang naar die monitor te staren …. en
dan die verdomde writers-blocks.
Mijn vriend staat opeens voor mijn neus. De Beach
Boys-cd staat nog op: 'Barbara Ann' is
nu te horen, het laatste nummer van deze cd. Hij vraagt om Fisher-Z: ‘Wordsalad.’ Vind ik ook goed. New Wave
muziek. Maakt me meestal vrolijk, energiek en gelukkig. Nu niet, want ik weet
nog steeds niks te schrijven. Dat zeg ik tegen mijn vriend, nou ja … vriend …
het is eigenlijk altijd een soort haat-liefde verhouding geweest … hij is zo
verdomde eigenwijs … wil altijd gelijk hebben.’
‘Je moet gaan schrijven over dat bejaardentehuis waar je werkt.’
zegt ie. ‘Dat is pas interessant!’
‘Zou het???? Hoe weet jij dat nou, man?'
‘Nou, dat is iets wat ik gewoon weet, klaar!’ zegt hij dan heel
stellig, met zo’n zelfverzekerde blik in zijn ogen. ‘Weet je wat,' zegt hij,
'combineer een verhaaltje over de gezellige, knusse gebeurtenissen in je bejaardenhuis, gelardeerd
met een dosis smerige onsmakelijkheden.
Dat is toch aan de orde van de dag in zo'n tehuis?'
Op zich geen slecht idee. Ik heb er later wat mee
geëxperimenteerd maar ik werd kotsmisselijk van mijn eigen schrijfsels. Die
bespaar ik mijn lezers maar liever. Zit ik nu nog wel steeds met mijn
writers-block.
