F*ckin’ shit!
Het was na afloop van ‘Robin, de musical’. Jules, de
producent, rent naar de wc boven. Hij heeft van
alles door elkaar gegeten en gezopen en gaat over zijn nek.
Pierre, een figurant, holt naar de
dichtstbijzijnde plee. Hij moet poepen. Moet ie altijd, vlak
vòòr en vlak ná de voorstelling, of hij nou
een hoofd- of een bijrol heeft … altijd! Alleen, die
verdomde rotgulpen tegenwoordig. Waarom
zetten die broekenfabrikanten geen rits- maar knoopgulpen in
broeken. Nauwelijks open te krijgen.
Vòòr de voorstelling is Pierre’s ontlasting normaal maar na
afloop heeft hij altijd de ‘big shit’, van de
opgekropte spanning. Hij redt het niet … die rotknoopies …
godver, de godver, ….ja, hoor … te laat
…het loopt hem al dun door de broek. Uit pure nijd rukt hij
de knopies met geweld los. Zijn
volgescheten onderbroek zakt nog sneller op zijn hielen dan
zijn jeans. Hij wordt misselijk van zijn
eigen stank … verrotte babi pan kan vermengd met de zurige geur
van veel alcohol.
Wat kan hij doen, daar op die pot, in zijn eigen
uitwerpselen? Met twee w.c.-rollen poetst hij zijn
onderlijf schoon. Bij elkaar veel te veel wc-papier om in
één keer door te spoelen. Met als gevolg dat
de wc overstroomt. Moet hij dat papier uit die pot vissen en
met kleine beetjes bij elkaar, opnieuw
wegspoelen .
Er zit wel geen stront meer aan zijn lijf maar hij stinkt
nog wel als een bunzing. Er is géén zeepje om
de weeë billengeur van zijn onderlijf te poetsen. Hij
probeert het met het wc-blokje maar dat valt al
snel in kleine brokjes uit elkaar.
Zijn onderbroek krijgt hij schoon, door die in de wc-pot uit
te spoelen. Met de spijkerbroek lukt dat
niet … te groot. Het wordt een smerige soppige bende in dat
kleine hokkie.
Ineens schiet hem te binnen dat er een briefje van vijftig
euro in zijn broekzak zit voor een rondje. Hij
is jarig. Lekkere verjaardag! Het stinkende vijftigje redt
hij wel uit zijn broekzak.
Het is een antieke plee met de stortbak boven. Pierre gaat
op de wc-bril staan en propt zijn jeans
daarin … gooit de korrels van het wc-blokje erbij en wast de
broek zo schoon mogelijk.
Jezus Christus, Pierre, wat sta jij hier te doen? vraagt
Jules en kots simultaan een lading half
verteerde toastjes Camembert en Salami tegen Pierre’s bibs.
Pierre staat nog met zijn tenen op de wc-bril zijn jeans te
soppen.
‘Sorry hoor, Pierre, … dat kon ik niet meer binnen houden.
Maar …hè jasses bah, het lijkt wel of je
rot ben van binnen.
‘Weet je wat jij moet doen … hiernaast onder die douche gaan
... die troep van je afspoelen … dan
gaan we straks samen weer terug naar die party!’
In hun wetsuits keren ze terug in het feestgedruis. F*ckin’’ coziness’ every where!
Jules en Pierre,
vallen niet eens uit de toon.
