Het is boekenweek van negen tot en met zestien april. Dit jaar heb ik niet echt een boekenwens. Hoewel … dat is niet helemaal waar, want ik wil heel graag het bóékenweekgeschenk hebben. Maar helaas, dat is niet te koop en ik krijg het ook niet voor niks. Dat geschenk krijg ik alleen maar als ik een ander boek koop. Ik heb geen flauw idee welk boek ik nu zou moeten kopen.
In de krant van zaterdag, wordt het boek ‘Aleksandra’ van Lisa
Weeda aangeraden. Nooit van Lisa gehoord. Dat dreigt het beste boek van het jaar
2022 te worden. ‘Het is een hartverscheurende familiegeschiedenis in Oekraïne:
met veel vertelplezier en alle stijlmiddelen die ze beheerst vertelt Lisa Weeda
een uitzonderlijke familiegeschiedenis.’ Dat spreekt me nu niet zo aan.
Terwijl ik dit schrijf komt de naam van een andere Nederlandse
schrijver bij me op: Hanna Bervoets. Ik heb haar wel eens op tv gezien, in het
boekenprogramma ‘Brommer op zee’. ‘Het verlangen’ heet
het boek dat zij schreef.
Ik heb me de laatste maanden niet zo kunnen oriënteren op de
boekenmarkt, omdat ik twee superdikke pillen (vijfhonderd bladzijden per pil) te leen heb gekregen van een vriend. Het zijn
niet bepaald boeken, waar even doorheen te fladderen is. Wetenschappelijk,
historisch … en bijzonder
interessant. De schrijver is Harari. Hij
was van de zomer bij Zomergasten op tv. Twee maanden heb ik die boeken nu in
huis en het eerste: ‘Homo Deus’ (Supermens) heb ik nog niet eens uit ... bijna
… nog vijftig bladzijden. Harari inventariseert
allereerst wat nu het bijzondere is van
de mens, wat verklaart het feit, dat de mens
alle andere dieren overvleugeld heeft. Verderop in het boek schetst hij pogingen
van de mens om de supermens te ontwikkelen of zelfs robots te creëren, die de baas worden over de
mens. Ik zou volgende week aan dat
tweede Harari boek kunnen beginnen. Maar
ik twijfel er aan of ik nu alwèèr zo’n moeilijk boek moet gaan zitten lezen. Ik
heb eigenlijk meer zin in fantasie.
Dat boek van Hanna Bervoets, waar ik het net over had, lijkt me wel wat tussen die twee
wetenschappelijke pillen door. Haar boek heet alleen niet ‘Het Verlangen’ maar ‘Een modern
verlangen’. Het draait om menselijke relaties: tussen geliefden, vrienden, maar
ook tussen mens en dier, ouder en kind, mens en ding. De personages in de
veertien verhalen, die dit boek telt, moeten zich soms in moeilijke bochten
wringen om door onbegrip en afstand, heen te ploeteren. Dat boek ga ik kopen.
Het kost twintig Euro.
Daar krijg ik dus het boekenweekgeschenk van Ilja Leonard Pfeiffer bij. Het boekje heeft
als titel: ‘Monterosso mon amour’ en heeft als thema ‘Eerste liefde’. Misschien
leuker om dat boekje eerst te lezen.
