Stilte.
Je kan een speld horen vallen in deze
ruimte. Toch zitten hier zeker honderd mensen bij elkaar. Oud en
jong; vooral jong. Uit alle uithoeken van de wereld. Hier heerst de devotie, die je verwacht in een
kerk. Het is de stilteruimte van de bibliotheek. Fluisteren mag; heel kort,
heel zacht. De focus ligt hier op studeren. Er wordt gewerkt op mee gebrachte laptops, iPods of (tegen
betaling) op computers van de bieb. En, ongelooflijk: je ziet hier nog
‘diehards’, die in een schriftje zitten te pennen. Nee, nee, niet alléén ouwetjes!
Op de werktafels ligt volop eten en
drinken: krentenbollen, eierkoeken, sultana’s en bounties. Geen knäckers en
zakken chips. Daar durft niemand aan te beginnen. Honderd blikken doden je al
na één hap.
Op geen enkele tafel ontbréken die ongemakkelijke
koffiebekertjes ..... AA-drank en Extran zijn erg populair’. Ook zie je veel kartonnetjes melk en
drinkyoghurt’. Opvallend weinig blikjes.
Tussen de middag gaan de
meesten even een luchtje
scheppen en lunchen. Ze laten hun spulletjes vol vertrouwen achter op hun
werkplek. Hier in de buurt is een duizelingwekkende hoeveelheid lekkers en
(on)gezonds te koop.
Is de enkeling, die nog een gezond twaalfuurtje
van huis meeneemt (of meekrijgt) nog wel van deze tijd???
Het openen van blikjes, moet geruisloos
gebeuren maar dàt valt niet mee! Ik zie daar iemand mee tobben. Een broodmagere
Japanse of Koreaanse student, vlasbaardje, jampotglazen in zijn bril; onder
zijn korte broek steken lange, spierwitte benen. Met die gigantische paars-groene
koptelefoon op ziet hij er koddig uit. Hij
pakt zijn blikje Red Bull. Doet het in zijn tas. Waarschijnlijk voor een zo
geruisloos mogelijke ‘SPRSJT!’....., maakt hij dat blikje in zijn tas open. De Red
Bull spuit in zijn gezicht. Druipt van zijn armen. De drank blijft als bier uit
het blikje schuimen, ook nog als het op zijn werktafel staat. ’t Is een nare kleefboel
om hem heen en in zijn tas.. ’t Was zo goed bedoeld maar qua geluid maakt het geen
bal uit: openen in of uit de tas.
Logisch dat vooral flesjes populair zijn.
Met name AA en Extran. Anderhalve liter flessen zijn er nu óók. Het
vervelende is dat die niet hervulbaar zijn. Te groot. De halve liter flesjes
kunnen wel makkelijk hervuld worden. Die passen net onder de kraan van de
wasbak in de wc.
Praten kàn hier op de zesde
overigens wèl ... echter uitsluitend in de geïsoleerde cabines. Die moeten
gereserveerd worden. Zonder probleem kan daar geconverseerd worden, al dan niet
luid. Er wordt niet gezeurd over schaterlachen, stem verheffen, met de
vuist op tafel slaan en vanzelf ook niet over het eten van krakend verse
Lays.
Een paar keer per week zit ik zelf in zo’n
cabine. Dan praat ik, één op één Nederlands met ‘nieuwkomers’, om de taal met
ze te oefenen; onder andere met Magda, Gabriela, Kamila’en Kawus.
Ik ben één van die ouwetjes op die zesde.
Ik zie, in die stilte, dingen, die een ander misschien ontgaat of niet
belangrijk vindt.
