Op het terras van café ‘de Witte Aap’ op de Witte de
Withstraat, bestel ik een pilsje. De barman blijkt geen Nederlands te verstaan: ik krijg een halve liter bier. Daar moet ik natuurlijk ook voor betalen: zeven
euro; niet te weinig …. maar goed … het
is feest vandaag op de Witte de With … dus redeneren de biertappers hier
waarschijnlijk: we maken er ook gelijk feestprijzen bij.
‘Is deze stoel nog vrij, meneer?’ vraagt een dame van pakweg
vijfenzeventig.
Ze wijst naar dat ene stoeltje bij mijn tafel.
‘Ja, die is vrij, mevrouw, kom er maar gezellig bij zitten.’ Aan elke hand heeft ze een goed gevulde
king-size Wibra tas.
‘Goed, ik ga eerst even een biertje halen.’ Ze zet haar
tassen op de stoel. ‘Past u even op mijn spullen?’ … dan ziet ze me de laatste
slokken van mijn biertje wegklokken.
‘ Eh, wilt u ook een biertje … zal ik gelijk voor u
meenemen?’
‘Nou … lekker, alleen eh,
niet nog es zo’n grote als deze … doe maar een kleintje pils.’
Gezellig vandaag op de Witte de Withstraat en omgeving … een
dichter op een zeepkist … een kerk op de Schiedamse Vest met prachtige
gemozaïekte muurtjes, open ateliers en een blue grass bandje.
‘Alstublieft, één voor u en één voor mij,’ ze gaat zitten,
‘proost (ze drinkt haar pilsje bijna in een teug leeg) sorry hoor maar ik hád me toch een dorst. Weet u wat dit is
hier … dit gedoe allemaal … ’
‘Ja,’ zeg ik,
‘allemaal moderne kunst.’ ‘Ik ben net naar een toneelstuk geweest van Samuel
Becket, ‘Wachten op Godot’ heet het. Het wordt gespeeld door mensen die bij de
GGZ lopen, oudere psychiatrische
patiënten. Was erg goed.’
Joh, was dat hier dat stuk? Als ik dàt geweten had … een man
op de afdeling van mijn vader, speelde daarin mee. Zo’n heel lange man … bijna
twee meter … en … deed hij het goed?
‘Ja, beide acteurs
deden het goed.’
‘Tja,’ zegt ze, ‘ik zou hier nooit gezeten hebben als pa
niet wat nieuw ondergoed nodig had, want
wat hij nog in zijn kast heeft liggen is niet toonbaar meer. Zit vol met
gaten en vlekken, die er ook al blijf je er een uur op boenen, nog niet
uitgaan. Ik ga nu een ruime voorraad ondergoed kopen voor hem. Bij de Wibra. Daar
is dat spul het voordeligst. Ga ik op zondag, dan is het hier het rustigst. Dat
valt me nu toch een beetje tegen. Ik kom uit Metro Beurs en loop naar de Wibra,
als ik opeens leuke muziek hoor. Veel drukte hier in de straat. Straks, als ik
die hempies en broekies voor pa heb
gekocht, ga ik daar toch es even kijken .. . vooral
van die Afrikaanse dans daarnet heb ik echt zitten genieten. Ik ben gek op dansen
…. rumba, chachacha, jaaa de tango ook … houdt u ook van dansen?’
‘Ja, ik hou wel van dansen …. maar zonder al die verplichte
pasjes … een beetje wild … eh… vrij
dansen …’
‘O,’ zegt ze. Ze kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan.
‘Ga zo naar pa toe, òm de dag een uurtje. Ik ben
tegenwoordig zijn mantelzorger. Thuiszorg doet geen kl… oh, sorry … doet
niet veel meer voor die ouwe mensen.
‘ Het is helaas niet anders. Kom, ik ga er maar weer eens vandoor.
Nog een fijne dag, meneer.’
‘Dag mevrouw, u ook … en vergeet niet uw geld mee te nemen?
‘Geld? Van mij?
‘Ja, voor dat pilsje dat u net voor me meenam.’
‘Joh, schei nou effe gauw uit … neem er nog maar lekker een
van mij. Proost!’
