‘Negen,’ zegt Berny, ‘ik ben negen, morgen.’ Sorry, negen, natuurlijk jij bent morgen al negen!’ De postbode zegt dan lachend: ‘Ik kan de bal zeker wel vijfentwintig keer hoog houden! Zal ik het je eens laten zien?' Dat vindt Berny wel wat; hij staat met open mond te kijken naar die balvaardige postbode … dat ie dat kan zo veel keer achter elkaar, knap hoor!
‘Voor mij is het niet zo moeilijk hoor,’ zegt de postbode,
‘ik heb vanaf mijn zevende jaar heel veel geoefend en ik zal het maar eerlijk
zeggen: ik ben heel lang geleden betaald voetballer geweest bij Sparta. Het is
mij wel eens gelukt om de bal wel tweehonderd keer hoog te houden, echt waar.
Maar dat lukt me nou niet meer.’ Nu haalt de postbode 32 keer! Dan raakt de bal
een tak van de vijgenboom en schiet ie te ver weg voor hem. Als jij zo
goed blijft oefenen haal jij ook vast de tweehonderd nog wel eens … en Berny
gaat weer enthousiast aan het oefenen. Dan klinkt er opeens een paniekerige
gekrijs vanuit een van de bovenramen.
‘Berny dort gehtst jou Schwester, jungen … sie ist nähe das Wasser …. Doe sollst wohl gut
deine Schwester … !!’ O jee, hij was Cathy
helemaal vergeten door dat stomme balspelletje:
‘Waar is ze nu … bij het water zegt de buurvrouw. Ik zie
haar helemaal niet’ Berny in paniek!
‘Nein, sie ist jetzt ins Wasser … schnell!! Sofort geht sie
unter Wassernimmt…..es gibt einer schneller Strömung heute…..schnell Berny,
schnell,’ kreist de Kroatische
buurvrouw.
Berny rent naar het water en ziet zijn zusje net kopje onder
gaan. Hij kan gelukkig goed zwemmen, ook reddend zwemmen. Zonder na te denken
springt hij in het water, zijn zusje achterna … hij heeft haar snel ingehaald …
pakt haar hoofdje, draait zich op zijn rug, legt Cathy’s hoofdje op zijn buik
en zwemt rugslag naar de kant.’
Cathy huilt en kotst het vuile water uit. Huilen, huilen
doet ze van de schrik. Haar bloemetjesjurkje, viesbruin nu, plakt aan haar
lijfje. Daar is mama weer. Ze schrikt en wordt gelijk woedend op Berny. Ze
houdt hem bij zijn bovenarm vast en slaat hem wel vier keer hard op zijn kop:
‘Naar binnen jij … naar je kamer. ’Noem je dat op je kleine
zusje passen!? Ben jij nou negen jaar
geworden, grote lummel, dat je er bent! Ik kan ook helemaal niks aan je over
laten.’ Dan zoent mama Cathy wel twintig keer achter elkaar. De buurvrouw zegt
boos tegen mama:
‘Die Kinder sind noch viel zu klein, Dame, die Kinder kunnen
noch nicht allein bleiben!!!’ Mama
reageert er niet op, drukt Cathy stevig tegen zich aan en gaat naar huis. In de
consternatie laat ze haar fiets met boodschappen buiten staan. Die zullen ze
nou toch zeker niet jatten? Nouhou???? Nee, want de Kroatische buurvrouw
ontfermt zich er al over.
Berny is inmiddels vlug naar huis gerend om nog meer woede
van zijn moeder te ontlopen. Hij vergeet
zijn bal mee te nemen, die ligt nog op het gras. Die is hij gewoon kwijt.
‘Nou ja, liever die bal dan Cathy,’ denkt hij bij zichzelf.
'Morgen koop ik van het geld van opa en oma wel een nieuwe. Maak ik dat nieuwe
record 'balletje hoog houden' wel op mijn verjaardag.'
