EEN
Een eurootje geef ik hem. De bedelaar in de metro is er blij mee. ‘Prettige dag nog meneer,’ zegt hij, net zoals de caissière in de supermarkt. Hij stinkt blijkbaar. Zelf ruik ik niks. Ik merk het aan die Turk die een vies gezicht trekt en zijn neus dicht knijpt als de zwerver naast hem komt staan. De Turk geeft hem niks. De zwerver heeft een wazige blik in zijn ogen. Ze draaien ook wat. Hij heeft een mager gezicht. Lang, vet haar, dito baard. Zijn gezicht is donker. Het zou een zwakzinnige Marokkaan kunnen zijn.Hij blijft alsmaar in zichzelf mompelen in het gangpad van de metro. Het kartonnen koffiebekertje, voor de euro’s, heeft hij samengeknepen in zijn smoezelige vuist. Zijn kleren zijn smerig. Zal hij wel uit vuilcontainers gevist hebben. Alleen zijn schoenen zien er puik uit. Asics? Bij elkaar gebedeld? Voor een beetje bedelaar zijn een paar goeie schoenen van levensbelang. Hij lijkt me niet het type om iemand van zijn sportschoenen te beroven. Past niet bij hèm. Daar is hij te naïef; te aardig voor.
TWEE
De arrogante dame heeft haar tasje op de tweezitter in de metro aan de raamkant neergezet. Zij zit aan het gangpad en leest de Telegraaf. Alsof ze wil zeggen: ik wil niet dat er iemand naast me komt zitten. Het wordt drukker in de metro. Alle zitplaatsen zijn bezet ook alle staanplaatsen zowat. Het tasje van de arrogante dame houdt echter nog steeds die ene zitplaats bezet. Niemand die haar vraagt: mag ik er even langs mevrouw om daar te zitten. Allemaal bescheiden mensen of bang?
DRIE
Met een wazig melancholieke blik staat de donkere jongeman te
leunen in de metro. Hij oogt kwetsbaar. Zo te zien aan zijn kleren hoort hij
niet bij een bepaalde ‘gang’. Het lijkt wel of hij de jas van zijn vader aan
heeft, een Zeeman-sportbroek en Bristol-schoenen. Heel rustig staat hij daar,
tot hij er uit moet. Na een dag van school of werk op weg naar huis. Een
overvol huis, met een dronken vader, een gestresste moeder en een huis vol
broertjes en zusjes; maar misschien ook niet. Thuisgekomen roept hij dat hij er
is en gaat hij kijken of er een plekje te vinden is waar hij even kan
ontspannen. Op de vliering van het huis, daar waar verder allemaal troep staat,
gaat hij zitten met opgetrokken knieën. Doet zijn ogen dicht en sluit zich af
van de geluiden van beneden. Weldra is hij ingedommeld.
