AFSTAND HOUDEN.

Het lijkt met Irma weer dezelfde kant op te gaan als met al die andere verliefdheden. Ze is niet de mooiste in de reeks maar ze heeft een leuk koppie en een geweldige kont … ’t is een kittig type.

Het zal wel weer ordinaire opwinding zijn, vreest Ad. Niets meer dan haar willen hebben. Haar ruiken, proeven, drinken, alles van haar weten, gezien hebben … overal met haar naar toe gaan, overal plezier, nog nooit zo hard gelachen … en dan, tsja, wat dan. Dan zal het wel steeds een klein beetje minder worden, zoals gewoonlijk.

Wist Ad nou maar of zij ook een beetje valt op hèm? Hoe komt hij daar nou in godsnaam achter?

Zij is 31; hij al 55! ‘Zet haar uit je hoofd! Dat kan toch nooit wat worden!’

‘Wees een beetje aardig voor haar … geniet van haar in stilte … houd afstand … droom van haar’, zegt hij tegen zichzelf.

Haar vader, die jonger is dan Ad, ziet hem al aankomen. Haar moeder en haar zussen gaan haar hard uitlachen. Haar partner en kinderen; ze heeft er drie (kinderen dan); haar man gaat hem afmaken. Logisch.….zou Ad zelf ook doen. .

Doe maar nou maar niet, joh, hou het maar lekker binnen … haal verder niks overhoop … ook al vliegt ze je om je nek en drukt ze je tegen haar borst. Laat los!

Verliefdheid is zo dwingend, niet te sturen, niet te stoppen. Als de vonk eenmaal is overslagen is er  geen redden meer aan. Liefde is het enige wat we hebben. Liefde is veel beter dan een fitnessprogramma. Beter dan sport.

Af en toe is Ad nog wat ‘closer’ met een vrouw. Natuurlijk met Fernanda. Zij is al jarenlang zijn geliefde, zijn muze.

Lygia, de vrouw van zijn broer Bram; ‘hallo stuk’ … ze knuffelt hem even.

Petra, wil van hem leren foto’s af te drukken; onderweg naar de donkere kamer maakt ze alvast knoopjes van haar bloesje los.

Met andere dames gaat Ad er aanvankelijk te heftig in … geef zich aan hen over, met welllust die vaak om onduidelijke redenen snel wegebt. Tot op de dag van vandaag zijn Bettina,  Annemiek, Denise, en Ayca zo af en toe nog steeds  in beeld.

Het zijn  trouwens meestal de dames geweest die hèm verleidden. Ze zijn doortastender vaak. Ads eerste stapje is vaak een beetje te makkelijk: koffie drinken … bioscopie … etentje …theatertje.

Één keer is Ad zomaar ineens heel stoer: ’Zullen we neuken, Brenda?’ flapt hij er uit. Hij is dan vijftien. ‘Neeeeeeeeeeee!’ Brenda gilt het uit. Ze kijkt Ad aan alsof hij haar wat wil aandoen. Alle leuke (en niet leuke) meisjes in de buurt en wat nog veel erger is: ook hun moeders, weten het diezelfde dag nog. ’Ad is een heel aardige jongen,’ zeggen ze,’ maar hij wil alleen maar neuken.’ Met als gevolg dat alle meisjes hem voorlopig mijden als de pest.

 

Aardig zijn, in stilte genieten, afstand houden en dromen, dat zat er bij Ad, op zijn vijftiende nog niet in.

ANDERS

 

De dag is tot nu toe heel anders gelopen dan ik de laatste tijd gewoon ben. Ik ben gewekt door de wekker. Dat laat ik nooit gebeuren. Echt een verrassing is het natuurlijk niet. Want een wekker loopt natuurlijk alleen maar af als je hem zelf zet. Ik had hem voor deze woensdagochtend op half acht gezet. Wat ik natuurlijk nooit gedaan had als ik geweten had dat ik zo kloterig zou slapen deze nacht. Om drie uur ’s nachts moest ik piesen en daarna heb ik zeker een kwartier wakker gelegen. Het zelfde gebeurde om vijf uur.  En al die tijd dat ik wakker ben, lig ik manieren te verzinnen om Poetin af te maken.  Allereerst moet ik dan dicht in zijn buurt zien te komen. Maar hoe krijg ik dat voor mekaar? Ik heb er nu spijt van dat ik niet in militaire dienst ben geweest. Dan was ik misschien opgeklommen tot hoge militair. Samen met andere hoge militairen uit andere ‘anti-Poetin’ landen   had ik dan een soort A-team kunnen vormen met als enige doel om Poetin te elimineren.  Onze missie zou zeker slagen.  Van heel lang geleden herinner ik me films met doortastende geheim agenten die succesvol samenwerkten om kwaadaardige, onmenselijk, dictatoriale  figuren als Mugabe, Kim Jong Il en dus Poetler  uit de samenleving te verwijderen.  Als ik er binnen het kwartier niet uitkom. ben ik zo slap om weer in slaap te vallen. Dan wekt de wekker me; die dwingt me mijn bed uit. Dan ga ik douchen … iets wat ik volgens wel ingelichte kringen (mijn voormalige vriendin) nooit schijn te doen. Heerlijk, die ene keer in het jaar dat ik douche, daar geniet ik dan volop van. Toch sta ik er ook weer niet  tè lang onder, omdat de gasprijs momenteel wel heel erg de pan uit rijst.

Aankleden daar is niks bijzonders aan.  Ik doe alleen geen onderbroek aan.  Dat vind ik vandaag prettiger. Waarom? Geen idee. In plaats van de dagelijkse gezonde bak muesli eet ik twee Allison boterhammetjes met mild gezoete jam. Ik drink er een kopje koffie bij; doodnormaal en niet anders dan anders. Ik ben speciaal zo vroeg opgestaan om naar de sportschool te kunnen.  Dat is alleen maar op woensdag dus nooit op andere dagen. Ik begin om negen uur. Tien minuten roeien. Vervolgens vijftig minuten allerlei gymnastische oefeningen met stokken en oefeningen met diverse fitness-apparaten. In de sportschool spreek ik deze keer ook met aanwezige dames over het stemmen, Dat is onder andere vandaag, Stemmen voor gemeente- en wijkraad. Ik geeft mijn stem aan partijen die armoede en woningnood  willen tegengaan. De dames vinden de natuur belangrijker; één van de dames vertrouwt zelfs op de door Pim Fortuyn geïnspireerde partij Leefbaar Rotterdam. Helaas zal die partij wel de grootste worden. Dan is het sportieve deel van de dag alweer voorbij.

Weer thuis ga ik zitten klooien met mijn nieuwe smartphone. Ik wil een screenshot maken en dat lukt me gvd alsmaar niet.  Het is voor een uitnodiging die ik wil maken. Ik blijf hannesen tot het moment dat ik er mee móét stoppen. Dat is half een (twaalf uur dertig). Dan ga ik een rondje Kralingse Plas doen met een man en vrouw die ik nog nooit van mijn leven gezien heb. Dat heb ik de laatste tijd wel meer dat ik ineens dingen doe met totaal onbekende mensen. Ik ben nu net thuis. Het is me best bevallen en het is weer eens wat anders.