Zaterdagmiddag 12 februari. Dit is echt heel mooi! Prachtig weer. In het Utrechtse Park Transwijk klinkt uit meer dan 10.000 kelen het actielied. De pensioenen zijn van ons ... we zingen: ‘Het is, het is van mij … ’ op de melodie van ‘Sinds een jaar of twee’ van Doe Maar. Zanger Frits Lambrechts met band ... ondersteund door een koor met een stel prominente artiesten en politici. Ze zwepen de boel flink op: ‘O, la,la,la,la,la, het is, het is van mij’. De sfeer zit er goed in. Het gaat er vanmiddag om de politiek duidelijk te maken dat het pensioen van ons is. Wij hebben er voor betaald. Wat ook echt niet kan is het loskoppelen van de AOW van de verhoging van het minimumloon. Dan verdwijnt er al weer een aantal tientjes uit onze knip. Dat is wat dit nieuwe kabinet wil doen. Het walst over deze wettelijke, al meer dan 40 jaar geleden vastgelegde koppeling heen. Dat gaat niet gebeuren! Het is éénmalig zegt Rutte; maar wie gelooft hem nog! Helaas is er wel een meerderheid voor in Tweede Kamer … gelukkig niet in de Eerste Kamer. Deze bijeenkomst zal die Eerste Kamerleden extra overtuigen.
De ontkoppeling van de AOW van de stijging van het minimumloon
… de al 14 jaar durende nullijn op de pensioenen … plus de nog eens gierende
inflatie anno 2022 brengen velen van ons op de rand van de armoedegrens of zelfs
daaronder. Er was daarnet wel vrolijke zang
te horen maar dat neemt de heersende woede hierover natuurlijk niet weg.
Er zitten miljarden in de kluizen van de pensioenfondsen en jaar
in jaar uit worden er smoesjes verzonnen om de pensioenen niet te verhogen. Op
dit moment is de rekenrente wel hoog genoeg en toch krijgen we geen hoger
pensioen. Met terugwerkende kracht zouden onze pensioenen in feite verhoogd moeten
worden. Dat zou betekenen: 25 % erbij …. plus nog eens 7% voor de huidige
inflatie.
Veel jonge mensen verwachten we hier niet op deze
demonstratie: zeker 95 % van de koppies
zijn grijs en kaal! We missen ook de groep mensen van kleur. Die komt immers
ook in aanmerking voor AOW en Pensioen. Volgende
keer moeten die duidelijker opgeroepen
worden om mee te doen.
Persoonlijk vind het prima om weer eens samen te zijn met
duizenden ‘lotgenoten’. Meestal ervaar ik het onrecht en de boosheid over zaken
als AOW en pensioen in mijn eentje voor de tv of achter de krant. Vandaag voel
ik de solidariteit met elkaar weer in mijn lijf. Dat doet me goed.
Het grootste deel van demonstratie beleef ik samen met Jan.
Ik heb hem niet eerder ontmoet … het klikt. Jan is daar om aan zijn boosheid
over al het hedendaagse onrecht uiting te geven. Mijn boosheid en onrecht
blijken vrij dicht bij die van hem te liggen. We hebben het over onze wrevels,
zoals daar o.a. zijn: de woningnood, de toenemende kloof tussen arm en rijk, de
toeslagenaffaire (discriminatie, racisme noemden we het), de ondermaatse covid-vaccinatiegraad
in Afrika, het gokbeleid van de overheid …
en nog wel meer.
Jan heeft een mooie toepasselijke actieleuze op een stuk karton geschreven: Arm Oud en Weerloos.
Daarmee loopt hij in de demonstratieve optocht, rondom het Park Transwijk.
Die tocht is tevens het einde van de manifestatie. Samen lopen we naar Utrecht
Centraal. Jan gaat naar Schagen. Ik naar Rotterdam. De foto’s die we van elkaar
maken als actievoerder, gaan we binnenkort mailen.
Om half zeven deze
avond, zie ik mezelf terug op tv als demonstrant bij npo1. Dat was even
schrikken.
