M’n collega Rietje meldt zich ziek: ‘Ik heb zo’n last van migraine, ’Sander,’ zègt ze. Ik geloof er niks van. Jammer dat ze er niet is, want het is leuker op het werk als ze er wèl is. We hebben het echt gezellig samen. Zo tussen het werken door een beetje praten over koetjes en kalfjes, meestal over haar kinderen. Rietje (47) neemt haar dochters veel te veel uit handen. Haar oudste, Lea(16), speelt cello en wil naar het conservatorium in Den Haag. Dat is nog niet zo eenvoudig te regelen. Ze is eigenlijk te jong. ... maar ma krijgt het toch voor elkaar dat Lea dispensatie krijgt. De eerste de beste schooldag gaat niet zo naar Lea’s zin. Te veel allochtonen daar in de buurt, vindt ze. Daar is ze bang voor. Er wordt een beetje gestoeid in de bus van station Holland Spoor naar school. Dan besluit ze gelijk maar om niet meer naar die school te gaan. Ze is daar amper binnen geweest. Nu zit ze gewoon weer in haar eigen kleine dorpje; is ze weer terug op haar kleine benepen vmbo. Rietje vindt datniet zo leuk allemaal maar ze regelt het wel weer voor Lea.
Eigenlijk
heeft Rietje geen tijd om te werken. Regelen, regelen, allerlei dingen regelen
voor de kinderen, Lea vooral, over die andere dochter hoor ik haar eigenlijk
nooit
Rietje heeft
in feite geen lijf om te werken. Zó kwetsbaar. Als ze een kom erwtensoep optilt
met links en een hap neemt met rechts, kan ze de eerste week haar schouders
niet of nauwelijks meer bewegen.
Dan is er nog
het probleem met Rietje’s moeder. Die heeft sinds kort een vriend. Daar heeft
ze veel verdriet van. Want haar vader is pas acht jaar dood en nu al een nieuwe
vriend nemen, dat is toch wel aan de vroege kant, vindt Rietje. Rietje zelf is
er erg verdrietig onder maar haar oudere broertje is des duivels, die zou het
liefst die nieuwe vriend van zijn moeder het ziekenhuis in slaan. Het
allerergst is nog wel dat moeder en die nieuwe vriend binnenkort gaan samenwonen. Ik, als buitenstaander, zeg dan:
‘Leuk toch, als die twee ouwetjes van elkaar houden en dicht bij elkaar willen
zijn.’
Mijn
vermoeden is dat Rietje er vandaag niet is vanwege collega Trees. Zo! Wat is zij
pissig op Rietje! Ze haalt alleen koffie voor mij. Niet voor haar dus. Een
doodzonde! ‘Haalt ze nou alleen koffie voor jou, Sander? zegt Trees, met een
venijnige blik in haar ogen. ‘Ik heb zeker een streepje voor’, zeg ik wat
verlegen. Met een veelbetekenende blik zegt Trees dan tegen me: ‘Nee, Sander ze
houdt van je!’
Zou Trees
nou echt geloven dat Rietje van me houdt. Het is altijd leuk om te horen, dat
er van je gehouden wordt maar ik kan er niet zo veel mee. Voor mij is Rietje is
een fijne collega. Niet meer en niet minder.
Trees kan
natuurlijk niet weten dat ik seksueel gezien vooral val op grote
breedgeschouderde mannen èn lieve kleine diertjes.
