Houtrot! Dat wens ik niemand toe. Ik ontdekte die houtrot
tot mijn schrik tijdens de jaarlijkse verfbeurt van mijn volkstuinhuisje, een
soort Zweedse blokhut. Het kenmerk van die houtrot is dat je zonder veel druk
te zetten met een balpennetje dwars door een voorheen stevige balk heen prikt,
alsof die balk in een soort stijve brintapap is veranderd.
Het zit achter in mijn huisje precies in een hoek; in de gevaarlijke
hoek, de hoek waar de omstandigheden voor het ontstaan van houtrot ideaal zijn:
namelijk relatief het meeste water en zon. Het ergste is nog dat ik van begin
af aan wist dat daar die gevaarlijke hoek zat! Ik heb daarom elk jaar en
dat al 13 jaar lang, zolang als dat huisje er staat, die hoek een extra gedegen
verfbeurt gegeven en dan toch nog … maar ja, niks meer aan
te doen. Het is nu eenmaal zo. Ik heb het vermoeden dat de regenwater-afvoer van
het huisje, zoals die al die jaren gefunctioneerd heeft, niet helemaal in orde
geweest is, dus ga ik daar nu maar rigoureus wat aan doen: het is een voor mijn
doen enorme klus die uitgevoerd moet gaan worden:
- de houtrot
aanpakken dat wil zeggen alle houtpap verwijderen en er nieuw hout in zetten.
- een nieuw
regenwaterafvoer laten maken … en dan ook maar gelijk
- nieuwe
dakbedekking laten leggen. Wij, mijn vrouw en ik, hebben er voor gekozen om dakpanplaten, kunststof dakpannen zeg
maar, op het huisje te laten leggen … die zie
je wel veel tegenwoordig, als we dat laten doen, zo wordt er gezegd, dan zijn we ‘voor de eerste 25 jaar klaar’.
Ik moet mijn onderontwikkelde
zakelijke kant dezer dagen dus weer eens aanspreken. Ik heb drie klussers
gebeld en gevraagd om bij op mijn tuin langs te komen om een offerte uit te
brengen voor de klus die gedaan moet worden. Ze kunnen me op technisch gebied
van alles wijsmaken. De eerste vakman is
al langs geweest en heeft zelfs zijn offerte ook al uitgebracht. Ik dacht dat
ik een harde stomp in mijn maag kreeg, toen ik zijn offerte zag, zo hoog was
die. Ik ga alleen niet zeggen voor hoeveel geld hij de klus wil gaan doen ….wil
de andere twee klussers, die nog moeten komen, niet op slechte ideeën brengen. Misschien lezen ze dit stukje wel! Ik
kan wel zeggen dat het een klus is die vele honderden euro’s gaat kosten. En
dat net in deze beroerde crisistijd. Alles komt verdomme tegelijk:
- de
waterafvoer van de wasbakken in de keuken van mijn tuinhuisje begeeft het ook al … die reparatie heb ik zowaar nog
helemaal zelf kunnen uitvoeren. Toch nog een klein
beetje trots op mezelf daarover…
- we krijgen per
1 juli een huurverhoging op ons woonhuis van 4,5% .
Onze huisbaas vangt zo ruim 300 euro meer van ons per
jaar … kassa
- mijn oude
fietsje begeeft opeens; die heb ik al moeten vervangen voor een nieuwe; hupsa 400
euro.
- het eigen
risico in de zorg is verhoogd: hoppa: 130 euro per jaar
- mijn
pensioen is een paar procenten verlaagd en
- de
belasting over mijn pensioen is verhoogd: 1000 euro per jaar minder in de toch al
bijna lege knip..
kortom: ik ben niet te benijden; ik zit tot nu toe in het
jaar 2013 in de hoek waar de klappen vallen. Ik ben natuurlijk niet de enige; dat besef ik zelf
ook wel. Het kan altijd erger. Maar Ik
ben waarschijnlijk wèl de enige, die dan ook nog eens, naast al die ‘normale
crisis-ellende’ ook nog eens met die kloterige houtrot zit en dat laatste vind ik eigenlijk wel het
ergste van alles. Ik kan niet meer op
mijn gemak op mijn tuintje zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten