Fietsen in de regen

Fietsen in de regen  … je ontkomt er dezer dagen als fietser haast niet aan. Wachten tot de bui overgedreven is, is niet altijd mogelijk in verband met afspraken, dus  je moet soms gaan en hoe ga je dan ….met het regenpak in de fietstas voor het geval dat stortbui losbarst voor je op je bestemming bent aangekomen of trek je je regenpak thuis alvast aan op het gevaar af dat het pas gaat regenen als je al op je bestemming bent gearriveerd? Dan loop je eigenlijk wel een beetje voor lul in dat lompe blauwe regenkloffie. Toch?

Je kan natuurlijk ook overvallen worden door een bui als je je regenpak nog keurig op de kapstok heb laten liggen. Je ging ’s ochtends naar je werk en er scheen een vrolijk zonnetje. ‘Dat zonnetje  zal er vanavond ook nog wel staan,’ hoop je dan en je springt goedgemutst op je fietsje, naar je werk bij voorbeeld. Nou is het naar huis toe fietsen in de regen niet zo erg vervelend, thuis liggen zat droge kleren in de kast maar als op je doorweekt op je werk aankomt, dan zit je daar de hele dag in je natte kloffie droog te dampen  …. ohhof … je bent zo slim geweest om een setje droge kleren in een van je bureauladen neer te leggen,  voor het geval dat … maar ja dan staat die zak met natte kleren toch lekker in een hoekje van je werkkamer uit te dampen met de onvermijdelijke onfrisse uitwasemingsgeuren van dien … dat was heel vroeger toen er op het werk nog gerookt mocht worden, niet zo’n probleem,…toen overheerste de sigarettenrook de uitwasemingsdampen van de natte kleren …  maar tegenwoordig neem de penetrante walm van spruitjes, ui en knoflook langzaam bezit van je werkplek … heel genant.

’s Winters is het natuurlijk veel vervelender die nattigheid. Vooral sneeuw want dat spul plakt  vast op je regenkleding, je wordt alsmaar zwaarder en komt nauwelijks meer vooruit, niet alleen door de sneeuw op straat dus maar ook door die zware sneeuw op je winterkleding. Regen ’s winters is ook een kriem …die ijskoude regen die striemt tegen je gezicht, tegen je voorhoofd vooral en een pijn dat dat gaat doen  die pijn dringt tot diep in je schedel door, volgens mij wordt je kaal van dat soort regen want ik heb zo  vaak dat soort regen tegen gehad, toen ik bezorger was van kranten, huis-aan-huis bladen en reklamefolders … en een pijn aan mijn kop dat ik had,  ik werd dan ook al op mijn twintigste kaal en grijs ook maar dat laatste heeft weer niks met werken in de striemende koude plensregen te maken; dat grijs worden heeft te maken met piekeren en besluiteloosheid,… veel piekeren wordt je  grijs van en vooral ellenlang besluiteloos piekeren over het weer …zal het morgen wel of geen lekker weer zijn of moet ik een pet opzetten, want als je zoals ik al kalend ben en je zet geen pet op, verbrandt de hoofdhuid … en de overgebleven haren schijnen, als je daar aanleg voor hebt, zoals ik blijkbaar, sneller grijs te worden. Vandaar.

Maar ’s zomers kan het me niet zo veel schelen een fikse donderbui op mijn  kop te krijgen … ik ga echt niet verkrampt op mijn fietsje zitten kniezen zo van:

 ‘O, o,o,o wat is het weer vies weer, ik niet …ik zet echt mijn lijf niet schrap als het giet, nee, ik fiets gewoon lekker, door de elke wolkbreuk en in mezelf zeg ik, terwijl ik fier, ontspannen en helemaal rechtop, handen losjes aan het stuur, schouders ontspannen op mijn fietsje zit:

‘O wat heerlijk, regen, heerlijk … mensen kijken me dan wel eens vreemd na, zo van die is niet helemaal goed bij zijn hoofd, maar daar heb ik niks van, want iedereen mag het weten dat ik het helemaal niet erg vind om ‘s zomers de regen te trotseren en ergens als een verzopen kat aan te komen.   

 Daar heb ik helemaal niks van!