Ben dus bezig me te ontdoen van al mijn haar. Een halfjaarlijkse operatie. Wenkbrauwen, hoofdhaar en het haar in de bilnaad mag blijven zitten. Op dat kleine beetje hoofdhaar dat ik nog heb ben ik maar al te zuinig en het epileren van wenkbrauwen en bilnaad is me te veel gedoe.
Ik zit op de rand van mijn bed. Op de vloer voor me wemelt het van de haren, in alle soorten en maten, van donker- tot platinablond. Als ik klaar ben ruim ik alles wel op. Mijn borstharen moeten er nu aan geloven. Heel soepel laten die zachte breekbare haartjes daar zich verwijderen. In een moment van onoplettendheid raak ik met de shaver mijn kleine linkertepel. Ik schreeuw het uit van de pijn. Gooi vrijwel direct de shaver uit mijn handen. Mijn tepel bloedt heftig; doet pijn. Gevoelig plekje, hoor! Er zit een klein sneetje in. Vloekend, stampend, verbijt ik de pijn. Altijd als ik veel pijn voel, vraag ik me af of ik nou niet overdrijf, want de mensen in mijn omgeving hoor ik altijd zeggen dat ik me wel weer behoorlijk aan het aanstellen ben. Maar goed, ik moet het wondje tòch ontsmetten: betadine smeren dus maar weer en omdat de tepel nog steeds bloedt, plak ik er ook nog maar een pleister op. Normaal een moeilijke plek voor pleisters maar op deze onthaarde huid is het geen probleem. Nadat ik mijn shaver nog geheel intact heb teruggevonden onder de boekenkast gaat het ontharen van de rest van de borst godzijdank heel vlotjes.
Van de borst zak ik met de shaver af naar mijn buik. De weinige haartjes die daar zitten zijn in een mum van tijd weggehaald. Dan zijn nu de schaamharen de lul. De (grijze) haren van de schaamstreek zijn te lang voor de shaver. Ik moet de schaamharen dus eerst flink kortwieken met een doodgewone schaar. Een secuur werkje; één moment van onachtzaamheid en er zit een knip in mijn zak. Gelukkig gaat het allemaal naar wens. Althans het knipgedeelte. Met de shaver wil ik de huid tenslotte helemaal glad maken maar daar stuit ik toch op wat kleine probleempjes. De shaver snijdt sommige haartjes niet net boven de huid af maar hij trekt ze er rücksichtslos uit, hetgeen een aantal minuscule, licht bloedende wondjes tot gevolg heeft. Dit doet, dat geef ik eerlijk toe, een beetje pijn; tsja, wie mooi wil zijn…...
Aan de haren op mijn zak doe ik nu verder niks meer. Laat maar lekker hangen. De langste haren heb ik al heel voorzichtig weggeknipt en daar laat ik het bij. Mijn zak is tè kwetsbaar om er met een shaver overheen te gaan rauzen. Dank je de koekkoek. Ik vind het zo wel mooi zat.
Zo, nu nog wat Nivea bodylotion smeren op de onthaarde plekken. Prikt wel een beetje, Zelfs Nivea kan dus prikken. Héél eventjes maar. De stofzuiger mag het laatste restje van deze klus doen: het opzuigen van de haarzooi voor mijn bedje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten