Twee keer per jaar krijg ik de kriebels: dan moet al het haar van mijn lijf. Voor zover ik erbij kan althans. Ik verwijder die haren altijd helemaal alleen; wil er beslist geen hulp bij. Dat is waarschijnlijk omdat ik er niet zo goed tegen kan om uitgelachen te worden.
Mijn vrouw heeft helemaal niks tegen een helpend handje. Zij duwt haar tondeuse in mijn hand en vraagt me probleemloos om die eigenwijze, steeds weer terugkerende haartjes op de bikinilijn, eventjes weg te scheren.
Bij mij komt die kaalscheermanie voor het eerst in mei en de tweede keer zo om en nabij de aanvang van het Internationale Filmfestival van Rotterdam (IFFR). In januari dus meestal. Nu dus.’
Mijn benen doe ik altijd het eerst. Het zwarte haar op mijn witte benen heeft een wonderlijk hoge groeidichtheid en als ik daar nooit zou ingrijpen dan zouden die haren alsmaar doorgroeien en misschien wel zo lang worden als bij een chimpansee. Voor het verwijderen van de haren gebruik ik de Panasonic bodyshaver. Zo een die ik ook onder de douche bruikbaar is. Dat heb ik één keer geprobeerd. Geen succes. Het voelde al pijnlijk aan bij elke beweging met die shaver. Ik zag het absoluut niet zitten om nat verder te gaan met mijn schaamhaar en wat daar verder allemaal zit. Buiten de badkamer, met wat beter licht, zag ik pas goed wat voor schade was aangericht: mijn been ziet er uit alsof het door een stevige kater als krabpaal is gebruikt. Vele lange halen zijn te zien op mijn been, waarvan sommige tot bloedens toe. Voor dié dag had ik wel even genoeg van scheren. Met één behaard en één bekrast been ga ik naar mijn werk. Ik werkte toen nog. Gelukkig had ik werk waarbij ik niet in mijn blote kont hoefde te gaan staan.
Voor de rest van mijn lijf dus absoluut geen nat scheren meer! Droog, met die Panasonic duurt wel wat langer maar geeft verder geen enkele pijntje. Het tweede been is nu mooi glad, kaal. Ik smeer er wat nivea crème, op waardoor dat been ook nog een vrolijke glans krijgt. Op dat andere been heb ik bétadine gedaan; fraai ziet dat er niet bepaald uit met die lange bruine bétadine strepen. Het is gedesinfecteerd en dat is hoognodig.
Met de oksels heb ik eigenlijk nooit moeite. En dan is het waarschijnlijk ook nog zo dat de oksels er zelf ook geen enkel probleem mee zullen hebben om door mij geschoren te worden.Ik durf er om te wedden dat ze het lekker vinden.
Scheren doe ik altijd op het randje van mijn bed. Flink wat haren liggen nu al voor mijn bed op de vloer: de kwetsbare peper- en zoutkleurige haren van de oksels en de harde zwarte haren van mijn benen. En dan moet nog het borst- en schaamhaar gedaan worden maar zail ik niet over uitwijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten