Karel (15) wacht bij de slager op zijn beurt. Hij heeft een baseballpetje op met de tekst: ‘fuck you’. Hij is wel aan de beurt maar de vrouw van de slager zeemt nu de ramen en de slager zelf hakt, met de tong op de schoenen, in op een dikke varkenskluif. Dan hakt hij een groot stuk los. Het schiet over de toonbank, bovenop de kop van de Rotweiler, van die vrouw, die achter Karel is. De hond geeft geen krimp, hij is blij … er zit vlees aan die kluif. Vlees daar lust Weirdo wel pap van. Zijn vrouwtje probeert de kluif uit zijn bek te sjorren (‘Af Wierdo! Af! Foei Wierdo!!’). Dat maakt het beest alleen maar kwaad. Hij dreigt in haar hand te bijten. Na een poosje laat de hond de ‘schone’ kluif uit zijn bek vallen. Kijkt hij nu echt smalend naar zijn vrouwtje?
Karel mag het zeggen.
‘Dag slager, … heeft ù misschien varkenspootjes?’
‘Maar natuurlijk heb ik die, beste knul. De slager duikt in
de koelcel. Dan zegt het pest-apie: ‘Dat loopt niet zo lekker, hè slager?!’ En
Karel neemt een spurt de winkel uit. Maar waar Karel niet aan denkt, is dat hij
Weirdo opfokt.
De hond rukt zich los van de vrouw.
De slager: ‘ Zeg het maar mevrouw.’ Zij kan echter geen woord meer uitbrengen. Ze
ligt uitgeteld op de vloer. … ‘ Zeg het maar mevrouw… zeg het maar mevrouw …’ Hij doet als een robot …. totdat zijn vrouw,
die inmiddels klaar is met de ramen, een doorregen varkenslapje met zwoerd in
zijn nek legt.
De vrouw van de slager schiet het gevallen hondenvrouwtje te
hulp. Ze is nog heel. Het is meer de schrik geweest.
De hond is , schor blaffend, alweer snel terug in de keurslagerij.
Hij heeft Karels baseballpetje half ingeslikt. De domme viervoeter krijgt het
zijn strot niet uitgewerkt.
De slager geeft Wierdo een plakje worst. Daar hapt het beest
zo gretig op toe dat het petje eerder uit zijn bek valt dan het plakje er in glijdt.
De hond kalmeert.
De vrouw wil ‘voor haar hond’ een doorregen varkenslapje van
twee ons.’ ’t Mag een ietsje meer zijn, hoor’. Met een geroutineerd armgebaar haalt
de slager het varkenslapje van zijn nek af.
Tegenover de slagerswinkel staat Karel te joelen: ’de
slager, die heeft varkenspootjes hi ha ho (10x)’.
Wierdo gaat zó weer uit zijn dak, hoor, daar kan je op
wachten.
