Jee staat nu eindelijk ook bij de voordeur, hij staat er net
bij alsof hij vieze handen heeft … hihi. Heerlijk. Na een lekkere wip smaakt
paardenvlees nog lekkerder. Wow, wat word ik hier verwend.
‘Nou, Carola, onze Sita, leert me wel nieuwe dingen.’
Terwijl Jee zijn
handen wast vertelt hij in geuren (!!) en kleuren wat ie net heeft meegemaakt … het stelt niks
voor … maar ach, als je niks gewend bent. Nu ga ik effe pitten … dromen over mijn boxertje, mmm.
De bel blijft vandaag maar gaan … Jee is jarig, vandaar … steeds
weer nieuwe bezoekers komen binnen ……de meesten zien me wel zitten: ‘Hé, wat
een leuk beestje, Jee … (aai, aai) … sinds wanneer heb je een hond ... hoe heet
ie?’ Er zijn er ook bangeriken, die kijken naar me of ik gevaarlijk of onrein
ben: ’Hè bah Jee, jij een hond?! …niks voor jou!’ Bij diè figuren ga ik zo
dadelijk hinderlijk in de weg liggen ... af en toe een stinkscheetje laten. Tja,
daar vragen ze toch om.
Jee krijgt van zijn broer Mart een wurgband cadeau. ‘Bedankt
Mart maar ik ben geen sadist. Neem maar weer mee naar huis,’ zegt mijn baasje. ‘O, ik dacht dat je er wel blij mee zou wezen,’
zei zijn broer beteuterd. Neeeeeen,
gelukkig niet: apetrots ben ik op mijn
baasje.
Het lijkt net of ik ook een beetje jarig ben, want ik krijg
van een neef van Jee, een rode kunstkluif. Ik ruik meteen dat een andere hond die
al in zijn bek heeft gehad … niks voor
mij.
Voorlopig is het gezellig; genoeg te eten. Niet dat ze mij uit
zichzelf iets zullen aanbieden....oh
nee, … bedelen mak ik ook al niet … maar er valt gelukkig af en toe wat te
snaaien: … olienootje hier … chippie daar … kloddertje slagroom … plopje filet
américain … gemorst stukkie van een amandelbroodje … wie het kleine niet eert …
Vrouwtje Carola staat in de keuken augurken in plakjes cervelaatworst
te rollen … zonde, van die overheerlijke
plakjes worst … het water loopt me in me mond. Carola geeft me alvast een plakje, als ik
braaf ga zitten tenminste … lief …
Daar zie ik opeens mijn poezenvriendin. Ze zit in de keuken
te snuffelen. Ik heb geen zin in gedoe … laat haar maar. Poesje kijkt in de
richting van de schaal cervelaatworst met augurkjes. Ze heeft in ieder geval
smaak! Jammer voor haar: dezelfde smaak als ik.
Binnen hebben ze de grootste lol … Jee zit glunderend te vertellen
over hoe ik vast kwam te zitten aan dat
boxertje en hoe we door die emmer water weer los raakten. Het is de
dijenkletser van de avond.
Er is nu niemand in de keuken. Behalve ik dan. Ga ik nu
alvast wat te eten scoren. Ik spring op het aanrecht en eet zo snel mogelijk
alle plakjes cervelaatworst weg rond de augurken. Ik kan helaas niet voorkomen,
dat ik wat worst en augurk knoei. De poes gaat er snel vandoor met een plakje cervelaat.
Van mij mag ze het hebben; ik heb zelf meer dan genoeg gehad. Het is zuur voor Jee,
Carola en de gasten. Ik hoop dat ze ook van blote augurken kunnen genieten.
(wordt vervolgd)
