Mijn op één na oudste zus, Dorien, doet liever ‘gewoon’ en dat vindt ze eigenlijk al ‘gek
genoeg’. Ze is een kordate dame van inmiddels 69 jaar. Haar zoon Teis (40)
woont met zijn vrouw en twee kinderen al weer jaren in Nieuw Zeeland.
Gewoon doen, was in Dorien’s
ogen: ‘niet moeilijk doen, althans niet veel moeilijker dan nodig’. Met name op
het gebied van taal was ze daar heel duidelijk in. “Als ik een ‘t’ hoort dan
schrijft ik ook een ‘t’zei ze, en elke ‘ei’-klank werd door haar geschreven als
‘ei’. “Ik schrijft gewoon alles op zoals ik het hoort”, zei ze “en als ze me
niet begrijpen dan is dat heel jammer voor hunnie”. Ze was dus erg scheutig met
het toevoegen van de letter ‘t’; ook daar waar dat niet per sé nodig was.
Met de werkwoorden’ liggen en
leggen’ en ‘kunnen en kennen’ gaat ze altijd
op haar gevoel af. “Ik weet niet of ik op je verjaardag ken komen, hoor,
dat legt er aan hoe ik me morgen voelt.”. En natuurlijk weet ik dan precies wat
ze bedoelt. Alleen op school, waar ze haar best wel begrijpen, ondervindt ze
minder begrip: met als gevolg een jarenlange reeks van onvoldoendes voor taal
“Ik kom er toch wel,ook zonder een tien voor taal,” zei ze.
Als kind aan de ontbijttafel
verbeter ik haar nogal eens; nadrukkelijk, bijna pesterig en voor misschien wel
de honderdste keer: ”het is niet:‘we benne’ maar ‘we zijn’. Door heel snel weg te duiken kan
ik de suikerpot, die ze me woedend naar mijn hoofd gooit, ternauwernood
ontwijken
Ze gaat altijd op haar gevoel
af, ook bij het aangaan of bij het uitmaken
van een relatie. En is het voor Doriens gevoel eenmaal ‘klaar’ dan blijft het ook ‘klaar’.
Op haar 25e kwam ze ‘uit de kast’. Ze is niet altijd overtuigd
lesbisch geweest. Vóór haar 25e had
ze nog wel eens een mannelijke partner. Met Sjaak woont ze een maand of wat
samen. Plotseling heeft ze dan wat met haar baas, de (gehuwde) eigenaar van de
patatzaak. Ze vrijen gewoon in de zaak. Naar Sjaak toe vindt ze dat niet chique
… ze geeft hem de bons met opgaaf van reden. De dag daarna krijgt de patatboer
een linkse directe. Sjaak vertelt hem en zijn vrouw waarom. Dorien hoeft geen
patat meer te komen bakken.
“Ach, het zal wel ergens goed
voor geweest zijn”, is Doriens laconieke reactie..
Korte tijd later ontmoet ze Sari
van de dansschool. Ze worden verliefd. Dorien gaat bij haar inwonen en ze baart
haar zoon Teis (met ‘t’, korte ‘ei’, zonder ‘h’). Peter, de partner van Sari is
graag bereid om Doriens vurige
kinderwens in vervulling te doen gaan.
Ze gaat helpen in de dansschool.
Bier tappen en tosti’s bakken enzo, maar dat kon ze al. Sari leidt haar op tot
danslerares. Ze is een natuurtalent. Allemaal dikke voldoendes voor dansen op
gevoel.
Inmiddels vormt Dorien al 25 jaar een goed stel met Lenie,
waarvan de laatste 10 jaar zelfs getrouwd.
Het allermooiste van Dorien, vind ik, en ik denk àlle broers
en zussen, dat zij in de loop der jaren is uitgegroeid tot dè spin in het web van onze familie.
