Porto, dag acht.
Wat vergiste ik me gisteren. Ik dacht vandáág dat dagje te
gaan varen maar dat is pas morgen. Ik heb mooi een half uur voor niks op die
boot staan wachten. Keek nog eens goed op het kaartje en ja hoor ……..
Wat moet ik dan gaan doen vandaag? In ieder geval de
afspraak met Jordi, die voor morgen staat, verzetten naar vandaag. Ik wil al
een paar dagen Porto vanaf het water bekijken en fotograferen, daar zijn
speciale speciale boottochten voor van zo’n anderhalf uur. Dat lijkt me wel
wat. Dan ga ik lunchen bij het Hard-Rock café en … waar ik heel erg veel zin in
heb is een ‘fado-show’, live. Dan probeer nog voor die Fado-show een biertje met Jordi
te drinken.
De boottocht over de Douro viel eigenlijk wat tegen … het
wordt zo langzamerhand een beetje te veel van hetzelfde, dat kan je ook wel aan
de foto’s zien. Op deze vaartocht ligt de nadruk meer op de grote zes bruggen
van Porto. Dat weten we dan ook gelijk weer.
Dan een lekkere lunch bij het Hard-Rock café. Gelijk al een supergave
entree: een video, op twee grote schermen achter de bar, met stevig geluid van
een life optreden van de Stones: ‘Honky tonk women’. En dat is niet het enige toffe,
want een stel medewerkers loopt vrolijk mee te brullen. Dat is allesbehalve
storend. Mijn caesarsalade met zalm en de
twee halve liters bier hebben er beslist niet minder door gesmaakt. Zeker een uur
heb ik zitten genieten van de muziek van onder andere: the Doors, Queen, Graham
Nash, Def Jam, David Bowie. Bijzonder in dat café is de expositie van
attributen van rockartiesten. Ik heb daar een paar foto’s van gemaakt. Een van
de leukste momenten van deze trip, dit
café.
Een klein beetje aangeschoten ontmoet ik Jordi. Hij heeft maar
een uurtje, dan moet hij weer les geven. Dit werk doet hij nu vijf jaar en het
bevalt hem prima. Hij heeft talent. Dat moet je ook wel hebben, als je als
getinte leraar op een ‘witte school’ werkt. Hij is amateurvoetballer in een
klein stadje op twintig minuten van Porto, waar hij ook een huis heeft gekocht.
Neen, kinderen heeft hij niet. Getrouwd ook niet. Wel heeft al hij vier jaar
een lat-relatie met Adèle. Een platonische lat-relatie: we gaan niet met elkaar
naar bed , zegt hij, heel open. ‘Seks is zo’n gedoe’.
Ik begin er maar niet over dat ik polyamoureus ben. Dat
brieft hij gelijk aan Sandra, zijn moeder over. Daar heeft zij niks mee nodig.
‘Ik ben nog steeds samen met dezelfde, je kent haar zeker
nog wel, Jordi?’ ‘Tanja toch?’ ‘Ja, zestien jaar al weer ben ik bij Tanja’. Kinderen?
Neen Jordi, dat zou niet leuk zijn voor de kinderen … daar zijn we nu al wat te
oud voor. Het uurtje is voorbij gevlogen … het bier echter niet.
Het snoepje van de dag is voor mij de fado-show. Een totaal ander
genre dan hard-rock … naar mijn smaak even goed. De fado’s, gedichten
eigenlijk, worden op zeer gevoelige wijze gezongen. Ik houd van deze muziek. De
zangeres, zanger en de gitaristen van vanavond zijn grote klasse! Er wordt nog
even de tijd genomen om de Portugese koningin van de fado te eren: Amalia
Rodrigues. Met een beroemde fado van haar wordt de show besloten: ‘Avril in
Portugal’. Luister maar eens op Spotify of Youtube.
Morgen dus varen en woensdagmiddag zit ik weer in Rotterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten