Bios (5)

Martin richt zich nu op Petra. Martin is een gewoon een mooie jongen….hij is jong, leuke kop, beetje Elvis-achtig maar dan met stijl lang haar en hij is altijd gekleed in strak-zwart…..aan die wijde-pijpen-broeken-mode doet ie niet mee. Er wordt dan wel gefluisterd dat hij alle ouvreuses minstens één keer gehad heeft, Petra zit daar in ieder geval nog niet bij. O, ze vindt Martin wel aardig maar ze hoeft niet persé gelijk met hem naar bed en dat voelt hij ook wel, want hij houdt netjes afstand van haar.

‘Weet je het zeker dat je niks wil drinken Peet? vraagt Martin nogmaals’

‘Neen Martin!’ zegt Petra ‘ik zeg toch: we moeten toch zo aan de slag en bovendien als ik nou wat neem moet ik straks gegarandeerd piesen als ik met de bezoekers bezig ben.’

Het wordt waanzinnig druk vanmiddag; er staan hele rijen voor de deur.

 ‘Wie doet vandaag die Bio-bussen?’ vraagt ouwe Petra, zij is min of meer de chef, zeg maar meewerkend voorvrouw. Ze vertoont zich zelden in de zaal; alleen als het hoognodig is.

‘Dat doe ik wel’ zegt Petra. In de biobussen wordt geld gecollecteerd om spastische kinderen van een onbezorgde vakantie te kunnen laten genieten in een Bio-vakantie-oord. Dat collecteren gebeurt in de pauze van de bioscoopvoorstellingen in alle Rotterdamse bioscopen. Er wordt meestal wat lacherig gedaan in de zaal over die spastische doelgroep van de Biobussen; dat kwam vooral door de hoofdpersoon van het Bio-reklamespotje, die ook een, ik noem het maar even een spastisch spraakgebrek had. Maar …… hoe dan ook ……. die  bussen zaten na de voorstelling meestal goed vol…. met geld!. De meeste ouvreuses hadden er wel een rothekel aan om met die bussen te lopen sjouwen. Maar het móést gebeuren het hoorde gewoon bij het werk van de ouvreuses en het was voor een goed doel…..dus.

Petra pakt drie Biobussen onder het bureau van Ouwe  Petra vandaan.

‘Kom op Karin, we gaan naar de zaal, de deuren gaan zo open.’ zegt Petra, Ook Martin maakt aanstalten om naar zijn werkplek te gaan en Leonie zegt:

‘Ik kom zo ook wel even helpen beneden, het is zo druk vandaag.’

Petra zet de biobussen even bij Marja, die in haar uppie bij de kassa zit. Ze moet bij gebrek aan een portier, Gerrit is er natuurlijk nog steeds niet, zowel kaartjes verkopen als het controlestrookje afscheuren.

Tsja….en dan kan het wel eens gebeuren dat er zomaar iemand zonder kaartje naar binnen glipt. Bij een uitverkochte voorstelling met geplaceerde kaartjes echter valt zo iemand snel door de mand wanneer er iemand met het unieke plaatsbewijs voor die voorstelling zijn of haar stoeltje komt opeisen.

Zo’n indringertje gaat meestal niet zonder slag of stoot van zijn veroverde stoel af maar Karin deinst er vanmiddag niet voor terug om de film te laten stopzetten. Gelukkig draait nu nog een ‘Tom en Jerry’-film uit het voorprogramma. Ze geeft een seintje aan Martin, in de cabine; die zet de film meteen stop en doet ook gelijk het  grote licht aan  zodat de boosdoener voor de hele zaal voor lul staat. Iedereen gaat zich er dan, luidkeels joelend, mee bemoeien en kiest partij voor de ouvreuse…..natuurlijk helemaal als die ouvreuse er toevallig zo lekker uitziet als Karin. Zusje Leonie komt er dan ook nog even bij en voor de stevige sexy  tweeling is het een fluitje van een cent om de indringer onschadelijk te maken hem tussen hen in te nemen en geruisloos de bioscoopzaal uit te slepen. De politie is inmiddels ook gewaarschuwd en er staat een politiewagen klaar om de onruststoker mee naar het bureau te nemen.… verder doet de politie niet veel met het gebeuren  ………… proces verbaal wordt wel opgemaakt meer niet ………..dan wordt ie weer vrijgelaten  …………….. net als ze met winkeldieven doen ……………. als het een beetje tegen zit piept hij de volgende voorstelling weer naar binnen………………. toch is het al met al voor de biosleiding te veel werk om èlke inpieper weer voor de rechter te slepen. Eén inpiepfiguur krijgt nu wèl een proces aan zijn broek want die is onderhand twintig keer zonder te betalen naar binnen geglipt en dat moet nu maar eens afgelopen zijn. Hoe krijgt hij het voor elkaar zou je zeggen: nou heel simpel met slimme vermommingen, brilletje, baardje, snorretje, hoedje, petje mutsje, konijnentandjes (echt waar!) en steeds weer tuint het bioscooppersoneel er in.