Als de bioskijkers weer
netjes in de zaal zitten voor het deel na de pauze, kan Marja de opbrengst van
deze middagvoorstelling gaan tellen. Dat is hier de gewoonte. Wat er
na de middagvoorstelling nog aan consumpties verkocht wordt, wordt opgeteld bij
de opbrengst van de avondvoorstelling. Deze uitverkochte voorstelling van
vanmiddag heeft circa zesduizend driehonderdvijfentachtig gulden opgebracht;
die heeft Marja geteld en alvast in de kluis opgeborgen. Nu de baropbrengst van
voor aanvang van de voorstelling en van de pauze nog even tellen. Meneer Duusjo
loopt met de kas naar Marja, die inmiddels aan de hand van de verbruikte
voorraad vastgesteld heeft dat er minimaal zestienhonderdvijfentachtig gulden
(exclusief fooi en wisselgeld) in de barkas moet zitten. Marja en meneer Duusjo
gaan samen even de kas tellen.
De voorstelling is
voorbij, de zaal is tamelijk vlotjes leeggestroomd en voor Petra, Karin en Leonie rest er dan in
de zaal een enorme teringzooi aan lege en halflege flesjes, lege en halfvolle
pakjes chips, schillen van ongepelde olienoten, klokhuizen, bananenschillen, wikkels
van snoepjes, chocoladerepen, afgescheurde bioscoopkaartjes en dan, zeker na
dit soort volle voorstellingen, een berg vergeten spullen variërend van een
muts tot een portefeuille met inhoud. Bij minder drukke voorstellingen wordt
ook nog wel eens uitgegleden over gebruikte condooms maar voor condoomgebruik was
het vandaag dus te druk. Ze zijn met
zijn drieën toch mooi een uur bezig om de troep op te ruimen en op het moment
dat ze de zaal net schoon hebben meldt Gerrit, de portier, zich boven in de zaal……..eindelijk:
‘Geachte dames, hierbij
deel ik u mede dat Ik, na genoten te hebben van een overheerlijk busreisje,
ietwat te laat ben gearriveerd op mijn werkplek, waarvoor mijn welgemeende
excuses. Ik hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd. Ik groet u bij
deze hartelijk,
was getekend, Gerrit
Kleinhof’. Gerrit spreekt altijd in brieftaal:
‘Indien nodig is deze
dienstwillige dienaar ten allen tijde bereid u in dezen van dienst te wezen en
……. dat rijmt nog ook,’ zegt hij.
‘We zijn net klaar met de
zaal, Gerrit. We gaan zo beginnen met het voelen van de stoelen; of er nog
verloren geld tussen de rugleuning en de zitting zit; het zou heel fijn zijn
als je daar even bij komt helpen, als dat tenminste lukt met die tere
vingertjes van je,’ roept Leonie een tikje hatelijk. Leonie heeft het niet zo op Gerrit. Ze heeft
het gevoel, dat hij, wanneer hij eens een keertje goed wakker is, haar achter zijn
waterige oogjes zit uit te kleden en daar voelt zich niet echt ‘happy’ bij. De
oude Petra komt bij de zoektocht naar klein geld ook altijd even helpen.
‘Bij voorbaat dank in het
in mij gestelde vertrouwen dames,’ zegt Gerrit, ‘Ik begin hierboven in de zaal
vast met mijn tere vingertjes in de openingen te voelen,’ zegt hij met een vervelend
en naar dubbelzinnigheid neigend ondertoontje.
Alles bij mekaar halen ze
nog achttien gulden en vijfendertig cent tussen de rugleuningen en zittingen
vandaan. Best de moeite waard. Er zat ook nog een portefeuille bij met
driehonderd piek er in. Maar die bergt oude Petra straks netjes op in de kluis,
voor het geval de eerlijke verliezer hem nog komt ophalen.
‘Karin, Leonie en allebei
de Petra’s, luister eens,’ klinkt Marja een beetje paniekerig, als ze in de
zaal op hen komt toegelopen, ‘hebben jullie misschien wat van de barverkoop
ergens apart gelegd of zo? We missen namelijk flink wat geld.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten