Mijn bek staat nu al ruim een week open van verbazing. Vanaf het moment
dat ik hoorde dat het kabinet Rutte gevallen
was. Ik dacht dat het er nooit meer van zou komen en dat dit stelletje politieke
hooligans tot in het oneindige door zouden kunnen gaan met het stukje bij
beetje afbreken van onze sociale en materiële verworvenheden, die door onze
ouders en onszelf sinds de Tweede Wereldoorlog vaak na harde strijd bevochten zijn.
Het was trouwens niet de
eerste keer dat een gebeurtenis me zo overviel. Zowel in mijn naaste omgeving
als (soms iets en soms veel) verder weg zijn er soms dingen gebeurd, die me in eerste instantie met stomheid
sloegen. Dat zal iedereen wel hebben. Zo had ik en vele lezers dat zeker ook, ook met de moord op Pim
Fortuyn.
Pim daagde uit, sarde,
speelde zijn politieke spel op de grens
van wat oirbaar was, werd onnoemelijk populair bij het volk en gehaat bij de
allochtonen. Ik zelf, socialist en tegen vrijwel al Pims’ ideeën, had toch een zwak
voor hem. De flair waarmee hij zowel (politieke) tegenstanders als brutale
journalisten(‘ga toch koken, mens’) tegemoet trad vond ik dapper,
strijdbaar en grappig, hilarisch zelfs soms. Vooral dat laatste ontbrak er
veel te veel aan in de politiek.
Als Ik een stukkie, zoals
dit, zit te schrijven, krijg ik wel een
last van een lichte vorm van writers’ block . Ik ga dan ter afleiding even NOS-teletekst
kijken op het web en meestal komt de inspiratie daarna wel weer.
Met knalrooie letters,
normaal zijn ze wit, stond toen op teletekst te lezen dat Pim Fortuyn was
vermoord op het Hilversumse Mediapark. Mijn bek viel open. Een toonaangevend
politicus in Nederland vermoord. Dat was voor zover ik me kon herinneren nog nooit
gebeurd.
Vanuit mijn werkkamer riep
in naar Carola, mijn geliefde echtgenote, wat ik zo juist op teletekst las. Zonder
aarzeling reageerde ze:
‘Mooi zo! Opgeruimd staat netjes!’ Ze was er
helemaal niet rouwig om dat Pim er niet meer was. Carola zag dictatoriale
trekjes in Fortuyn. Met lede ogen bekeek ze zijn succes al enige tijd en ze vreesde
de maatschappelijke gevolgen voor zijn kruistocht tegen Islam en moslims
in ons land, als Pim aan het bewind zou komen.
Ik was het politiek wel
heel erg met hem oneens maar dat wil niet zeggen dat ik stond te juichen om
zijn dood. Missen zou ik hem; ik weet het zeker! Hij maakte
de politiek levendig, leuk en spannend. In alle opzichten aantrekkelijker
dan die saaihannes van een Wilders. Tuurlijk, zal ik die ook missen: als kiespijn. Maar daarom
hoeft hij nog niet dood, hoor.
Net als vele anderen heb
ik erg genoten van een lijsttrekkersdebat in 2002 waarin nieuweling
lijsttrekker Pim Fortuyn met de toenmalige ervaren PvdA leider Ad Melkert op komische
wijze de vloer aanveegde. De heer Melkert heeft zich na 2002 nooit meer op het Nederlandse
politieke toneel mogen of durven vertonen.
Van het bericht van de
moord op Pim viel mijn bek wagenwijd open en alweer gebeurde dat van het bericht, dat de moordenaar ene Volkert van der G. was, een geitenwollensokkenmiljeuactivist.
Geen Mo el B. of Ali C. dus of wat voor getergde moslimterrorist dan ook. Daar was ik wel weer blij
om! Want was Pim vermoord door een allochtoon, dan waren de rapen helemaal gaar
geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten