Zullen we eerst effe lekker neuken?’ vraagt Bert ondeugend
aan zijn naaste collega Marja. De werkdag is nog maar koud begonnen. Marja is
met stomheid geslagen. Vol afschuw kijkt ze midden in zijn van begeerte
kwijlende kop … met zijn waterige, begerige oogjes. Hij doet nu wel nèt of het
een geintje is … maar ze weet dat hij haar pakt als ze hem ook maar een
millimeter de ruimte geeft. Marja loopt naar de telefoon en zegt; ‘Bert, mij
heb je … ik ben zo geil als boter … kom maar op … alleen … ik bel eerst effe je
vrouw even om te horen hoe zij er over denkt.’. O. zij vindt het prima,’ zegt
hij lacherig.
‘Dan weet je vrouw zeker ook van jou en Eveline?‘ vraagt
Marja. Hij verschiet van kleur … weet even niet waar hij het moet zoeken. In
het bedrijf zingen niet zulke frisse verhalen rond over Bert en Eveline, een
vroegere groepsleidster hier. Bert en Eveline schijnen met grote regelmaat ’s avonds samen te hebben overgewerkt v oor,
zeg maar, de noodzakelijke handmatige correcties … daar werd gepeesd bij het
leven, gezien de met vele verfrommelde tissues gevulde prullenbak.
Bert is de énige applicatiebeheerder binnen het bedrijf. Stom
van want hij is er vaak afwezig. Een vervanger had er natuurlijk al lang moeten
zijn. Maar Bert is degeen die zijn vervanger moet opleiden Dat gebeurt dus
niet. Deze man is helaas te lomp, ongeduldig, oncollegiaal, asociaal, egoïstisch,
dom, onhandig en mist nodige vaardigheid
en motivatie om in alle rust een collega c.q. een vervanger in te werken.
En dus … als hij na een ziekte weer aan het werk gaat of met een mooi
kleurtje terugkeert van een vakantie in Thailand, Mallorca of Curaçao, liggen
er altijd stapels werk te wachten op hem.
Elke ochtend, voordat hij aan de slag gaat, voert hij een
klein Bert-showtje op. Hij geeft dan álle aanwezige collega’s een handje en
mompelt: ’goedemorgen’. Marja walgt van dat harige, kleffe, vlezige, warme
handje en de nabijheid van zijn glibberige oogjes … kotsmisselijk wordt ze van
zijn stankmix bestaande uit: (oud) zweet, verkauwde knoflook, zware shag-adem
en ondermaatse Kruidvatdeodorant. Sommige collega’s moeten niks hebben van deze
Bert-act. Marja bijvoorneeld wacht in het belendende winkelcentrum op een
seintje van de afdeling, dat hij klaar is met zijn ‘enge handjes geven’ en gaan
dan pas naar kantoor.
Bert gaat na zijn act gelijk noest aan het werk. Collega’s
mogen uitsluitend tussen 4 en 5 uur met vragen bij hem aankloppen. Wanneer hij
daar toch gewoon geen trek in heeft, is hij wel zo bijdehand om net te doen
alsof hij een heel belangrijke opdracht heeft van de directie. Of hij zegt
doodleuk, dat hij toe is aan een sigaretje … en na zijn rookpauze is het de
hoogste tijd voor hem om naar huis te gaan bijvoorbeeld.
‘Morgen weer een dag nietwaar? ‘ pleegt hij dan te zeggen.
Bert’s laatste vakantiereisje gaat naar Curaçao. Hij dobbert
voor de kust in een rubberbootje … onbewolkt, 27 graden, nauwelijks wind, naast
hem een niet al te duur maar zeer gewillig hoertje … dat hem ondeugend over
zijn veel te dikke, blote, glimmende, bruine buik streelt … enige tijd nadat
hij het hoertje haar vraagt om hem wat lager te strelen, verstoort een iets
grotere motorboot Bert’s stijgende opwinding: een geweldige dreun … en zowel
hij als het hoertje worden overboord geslingerd … de vrouw is al bijna het
strand opgerend, haar lelieblanke badpak is roodgekleurd … ze heeft een flinke
hoofdwond. Ze gilt … oorverdovend hard, schel … strandgasten snellen naar haar
te hulp.
De kapitein van de andere boot vist Bert uit het water. Bert
gaat vreselijk tekeer, ‘als een speenvarken’ zegt men wel eens. ‘Nou, nou,
nou,’ zegt zijn de kapitein,’ rustig nou maar, volgens mij valt het allemaal
wel mee met jou. Die vrouw daar is er, zo te zien veel en veel erger aan toe.’
‘O ja? ‘ zegt Bert, ‘o ja????? … dan moet je eens kijken wat
ze in d'r hand heeft!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten