In september ben ik altijd uit mijn doen. Dat komt omdat de scholen, de disco en het voetballen dan weer beginnen. De verlammend eenzame, maar tegelijk ook ontspannen rust van de maanden juli en augustus wordt dan resoluut gecanceld. In die septembermaand leer ik veel nieuwe mensen kennen. Voornamelijk mannen. Ik zit op een jongensschool en het voetbal is nog honderd procent een mannenaangelegenheid. Gemengde voetbalteams bestaan niet. Alleen bij korfbal spelen ze met gemengde teams. Mannen mogen alleen mannen en vrouwen mogen allen vrouwen dekken. Daar vind ik nou geen klote aan. Nederland wordt wereldkampioen, tsjonge jonge! En in welke landen wordt er helemaal gekorfbald? Alleen toch maar in België, Engeland en Nederland. Wat een prestatie om dan wereldkampioen te worden.
Ik kan me niet herinneren ooit een leuke meid ontmoet te
hebben in september. Juffrouw Potjes, dat is wel een leuke meid maar … een van onze leraressen. Een leuke vrouw moet
ik eigenlijk zeggen. Onze klas noemt haar Karolien Potjes. K. Potjes, die
uitvinding is voor ons echt lachen. Voor de rector en Karolien niet. Die rector
laat een stel uit onze klas op zijn kamer komen; onder wie ik. K. Potjes zit er
ook. Ze had gehuild, dat zagen we aan haar ogen en haar uitgelopen mascara. We
moeten ons excuus aanbieden aan haar en beloven te zwijgen over kapotjes. Dat
deden we braaf.
In september gaan de disco’s weer open. Met een paar nieuwe
vrienden ga ik naar Spes. Met Fred ,
Hennie en Jan. We zijn dan 17, 18 jaar. En we drinken veel te veel bier. Die
meiden niet veel minder. Als wij maar betalen. Zij hebben nooit zo veel geld.
Gaat natuurlijk allemaal in hun kleren zitten.
Dit is september, lekkere disco, lekkere meiden, lekker dansen,
twisten, shaken, rock and rollen, slijpen. En achteraf, buiten, lekker vrijen. Het is dan, voor zo ver ik me
kan herinneren vrij droog en als het eens regent duiken we de portieken
in. Daar worden we wel eens weggevloekt.
Moeten we met de broek op onze knieën weghuppelen.
In die eerste
discomaand van het seizoen komt er altijd een goeie band. Onvergetelijk deze
keer. Waanzinnig! The Swinging Soul Machine. Jezus wat een band is dat! Heel
Rotterdam is dol op ze. Vooral op Zuid. Zo ongelooflijk goed. Later worden ze
ook nog wereldberoemd in Nederland. Ons vriendenclubje versiert die avond toevallig een
vriendinnenclubje bij elkaar. Lucia, lang, heeft nog steeds geen tietjes, Denise is een klein en sappig meissie, Joke, een beetje een tutje maar wel de leukste
van het stel, lijkt wel een Barby-poppetje en dan Ria, zij
is net een knul, meestal gehuld in
spijkerpak. Denise was gelijk gek op mij. Ik ook op haar.
Spooky, de zanger van de Swinging Soul Machine, hield toen ook
al zijn mond dicht als de band het nummer Spooky’s day off speelde. Dat nummer
zingt nu gelijk weer door mijn hoofd. Is een geweldige nummer één hit in
Nederland. Voor mij kan deze september kan
niet meer kapot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten