BOODSCHAPPENKARRETJE.

Zo af en toe staar ik als een koe, vanuit mijn keukenraam naar buiten. Ik zie dan buren lopen die ik ken en mensen waarvan ik niet zeker weet of ze m’n buren zijn.

Die buren die ik ken, maar ook die buren die ik niet ken, staan ongetwijfeld ook zo af en toe voor hun keukenraam te ‘koe’keloeren als ik voorbij kom.

 

Ik hoor ze dan al zeggen, daar in hun keukentje, achter dat raam:

 

’Kijk daar gaat ie weer.’

 

‘Wie?’

‘Die kale van vijfde.’

 

‘Wat  zou die gaan doen?’

 

‘Naar de super? Zijn boodschappenkarretje volproppen met bier?’

 

Naar zijn kleinzoon?

Zijn psychiater?

Zijn uroloog?

De bioscoop?

Het theater?

Het circus

Een vriendin?

De hoeren?

 

Ik pak mijn boodschappenkarretje. Naar de super. Voor bier. Met name bier en jonge jenever. Al m’n bier is op. Ik had zo’n dorst en sloeg mijn hand op een lege plaats. Er is alleen Spa Rood en citroensiroop in de koelkast. En, o ja, ook nog vers geperst sinaasappelsap, dat is alleen voor na mijn ontbijt. Thee of koffie had ook nog gekund. Maar nu gaat het puur om bier.

 Buurvrouw Lara is haar bouvier, Brutus, wezen uitlaten. Ze stapt de flat in. Ik er uit. Ze lacht lief. Ook kijkt ze zo schuin weg achterom naar mijn boodschappenwagentje. Alsof ze vermoedt dat ik iets ga dumpen.

Lara zegt niks. Het blijft bij die lieve lach.  Het is een zooitje rondom die afvalcontainers. Acht volle vuilnisbakzakken ernaast. Opengescheurd  door onze gevederde vrienden. Tien vierkante meter rotzooi. Dan bitst die goedlachse Lara opeens in mijn richting:

‘Dat ga ik echnie opruimen, die teringzooi. Dat mag de gemeente mooi zelf doen! Die knakkers van daarnet in dat gemeentekarretje zágen die troep  hier en reden door. Ik laat het ook leggen. Ze kennen de pleuris krijgen.’

Brutus heeft nu wat anders aan zijn hoofd. Hij trekt zijn baasje bijna omver in de richting van mijn boodschappenkarretje. Ruikt het karretje nog naar iets lekkers voor de hond? Het zou best eens kunnen, dat mijn karretje nog een beetje naar rundergehakt ruikt, want dat was gisteren bij de super in de aanbieding, daar kocht ik een kilo van en wie weet heeft dat een beetje gelekt. Ja, dat kan toch. Het karretje kan dat ook niet helpen. Brutus al helemaal niet.

Boodschappenkarretje volproppen! Nu! Snel! 

MALLE BABBE.

Een musical-liefhebber ben ik beslist niet. Alleen de West Side Story en Jezus Christ Superstar vond ik in dat genre geweldig. Nu is mijn vriend Ruud fan van Rob de Nijs. Hij wil graag de musical over Rob’s leven gaan zien. Samen met mij. Hij is een beetje inkennig. ‘Malle Babbe’ zo heet die musical. Die ‘draait’ nog twee dagen in het Nieuwe Luxor. Snel probeer ik twee kaartjes te scoren. Ik offer me wel op. Razendsnel heb ik de tickets. Voor de allerlaatste voorstelling in Rotterdam. Ik betaal een ‘last-minute-prijs’: van 72 euro voor 29 euro! Op rij vijf vlak voor het podium. Echt mazzel.

Luxor is uitverkocht. 1.200 mensen. Ik zit te zowaar genieten. Er wordt goed gespeeld  en  gedanst door een sterke cast. Goede muzikanten. De enorme  speelvloer is omgetoverd tot een circusachtige omgeving, zeer creatief en kleurrijk. Een verwijzing naar de circustijd van Rob de Nijs.

Het is een mooi en vrolijk levensverhaal, dat in deze musical verteld wordt door  Jet de Nijs (gespeeld door Lottie Hellingman) zijn laatst echtgenote. Iets te veel naar mijn zin treden zijn vele vriendinnetjes voor het voetlicht. Het was waarschijnlijk Rob’s realiteit. Hij wordt hier neergezet als lieve, wat naieve man met een gat in zijn hand.

Natuurlijk komen al zijn populaire songs voorbij. Rene van Kooten, de vertolker van Rob speelt en zingt bijna zoals Rob zelf: van ‘Ritme van de regen’ tot ‘Banger Hart’. Alles meegebruld door een enthousiast publiek (ook door mij, voor zover ik de teksten ken).

De toegift van deze cast is werkelijk spectaculair en vol dynamiek.

Ruud is niet zo positief over ‘Malle Babbe’. Hij is Rob de Nijs-fan van het 1ste uur. Op het zang- en dansgedeelte heeft hij niks aan te merken
Hij vond het geheel niet zo lovend voor Rob. Voor hem was het ook te druk op de  Bühne, al die wervelende figuren. Het deed hem denken aan een kindervoorstelling.

Met Rob zijn songteksten was volgens Ruud onnodig en storend geknoeid.
Na een half uur had hij al weg gewild. Uit beleefdheid is hij nog blijven kijken. Het stoorde hem ook dat in het verhaal de eerste vrouw van Rob belachelijk werd gemaakt.! Teleurstelling dus bij hem. Het eerste wat hij straks doet als hij thuis een cd'tje van Rob opzetten en meezingen met de juiste teksten. Geschreven door onder andere Belinda Meuldijk, Boudewijn de Groot, Lennaert Nijgh, Han Kooreneef. Die zijn voor Ruud écht en oprecht en voor de eeuwigheid, weet Ruud.!

Desalniettemin bedankt hij me na afloop, dat ik de kaartjes geregeld had. Hij had het niet willen missen. Ik trouwens ook niet. Een aanrader! Niet meer te zien in Rotterdam.