GEEN PROBLEEM.

Geen probleem.

Ik ben een kwartier te vroeg bij de kappersuniversiteit. De student achter de receptiebalie vraagt me waarvoor ik kom. Dat lijkt me op zich niet zo moeilijk te raden. Voor haar staat een oude man met lange grijze haren, die ook nog eens alle kanten op staan.

‘Ik heb een afspraak om half twee voor een knipbeurt. Ik ben dus wat te vroeg’.

‘Geen probleem’, antwoordt ze adequaat. Dat blijkt wel, want ik hoef maar vijf minuten in de wacht te staan of een van de professoren haalt mij op en brengt mij naar de student die mij gaat knippen. Het is klein mannetje hooguit 1.65 m en net als alle andere studenten geheel gekleed in het zwart.

‘Luc,’ zegt hij. Hij kijkt mij nauwelijks aan. Misschien schrijf je wel ‘Luuk’. Maakt niet uit.

‘Ik ben Jos’.

Hij wil weten wat ik vandaag wil.

Ik wil er een centimeter af laten halen. Luuk schrijft dat op. Hij staat schuin achter me. Ik kan hem net niet zien in de spiegel.

Hij wil ook weten of ik een verzorgende of een gewone shampo wil.

Luuk mag pas beginnen als de professor daar goedkeuring aan geeft. De professor, herhaalt nog eens wat ik al tegen Luuk heb gezegd en … dat het mij 17,50 euro  gaat kosten.

Zoooo, dus dat verzorgende shampootje kost 2,50 euro, want de standaardprijs  voor een universitaire knipbeurt is immers 15 euro. Nou ja, ‘t Is nu al besteld. Maakt niet uit.

Luuk nodigt mij, heel bescheiden, uit om achter hem aan te lopen naar de haarwasbakken. In eerste instantie is het water wat koud en voordat ik dat tegen Luuk zeg fluistert hij bijna: ‘Is het zo warm genoeg voor u?’’

Heel zachtaardig wast hij mijn haar. Hij dept het ook weer droog. ’Komt u maar met me mee naar de kappersstoel’.

Luuk sorteert dan uit zijn gereedschapskoffertje de scharen en kammen, die hij denkt nodig te hebben. Al kammend en knippend stuit hij op nogal wat klitten in mijn haar. Telkens als hij met zo’n klit bezig is voel ik het trekken op mijn kop.

‘Ik maak het je nogal moeilijk zo, hè Luuk?

Het is echter ‘geen probleem’, voor hem.

Het resultaat is goed. De professor vraagt me net iets te vaak of ik tevreden ben en scheert dan nog snel wat nekhaartjes bij me weg.

Luuk begeleidt me naar de kassa. Ik reken af.

‘Goed gedaan!’ zeg ik nog.

‘Geen probleem’, zegt Luuk.

‘Geen probleem???? Geen probleem???? Waarom niet gewoon: ‘Dank u wel!’.