‘Maar goed, we hebben het over Gerrit, in feite een lieve stumperd dus, en ja, hij schaamt zich óók nog eens zo ontzettend voor zijn handen. Let maar eens op hij probeert zijn handen altijd te verbergen: in zijn zak, tussen zijn benen, op zijn rug, onder de tafel.
Hij praat er liever niet over maar tegen Martin heeft hij zich wel eens laten ontvallen, dat ie die handen te wijten heeft aan zijn eigen eigenwijsheid: hij wilde nooit beschermende handschoenen dragen tijdens het werk dat hij vroeger deed: tegelzetter in de bouw. Hij heeft zijn handen verziekt door met zijn blote handen in die specietroep te zitten. Dat was nodig om al die de tegels netjes in alle keukens en badkamers te zetten. Het resultaat was dat hij om zijn versleten handen werd afgekeurd. Zo is hij na wat omzwervingen uiteindelijk in het bioswerk belandt. Hier dus, nou ja, dat begrijp je zelf toch zeker ook wel hè, Petra?’
‘Vandaag, zal ik zelf de kaartjes niet alleen moeten verkópen maar ik zal ze ook moeten afscheuren, zeker te weten, dat Gerrit niet eerder dan bij het eindpunt van de bus weer wakker wordt en dan is die film al lang en breed bezig. Neen, die zien we hier pas als de film afgelopen is, let op mijn woorden’.
‘Jij en Riek (Petra’s moeder) werken vandaag toch in de zaal?’ vraagt Marja.
‘Klopt. Is ze er al?’
‘Ja, een kwartiertje. Ze is gelijk naar onze ruimte boven doorgelopen. Het leek wel of ze ergens de pest over in had.’
‘Wat denk je Marja: volle bak weer, hè?’
‘Zeker weten. Kijk maar naar wat er nu al in de rij staat en de kassa gaat pas over een half uur open.’
‘Hé Petra, is die film nou echt zo goed?’
‘Ja, hij is he-le-maal te gek, wat kan die John Travolta dansen, zeg, wat een waanzinnig soepel lijf heeft die man. Ik ben gewoon smoorverliefd op hem’.
Morgen Deel 5: Martin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten