‘Hier!’ schreeuwt ze en ze geeft Mehmed een flinke pets in zijn gezicht. Die pets was het slotstuk van een korte maar hevige burenruzie. Ma Troost is het type volksvrouw van in de vijftig. Peter (28) haar debiele zoon. Peter heeft plantjes gejat uit Mehmed’s tuin. Wrijvend over zijn wang loopt Mehmed naar zijn huis aan de overkant. Woedend wijst hij zijn buren naar de kuiltjes in zijn tuin.
Ma Troost geniet daar van: ‘Kijk die zielenpoten nou eens … allemaal natuurlijk meejanken met die kankerturk.’
‘Peter … hier komen!’ Dit bevel zijn moeder is voor hem genoeg om onder zijn bed vandaan te kruipen. Met zijn handen tegen zijn hoofd schuifelt hij naar zijn moeder:
‘Daar zitten en weg met die klauwen,’ bijt ze hem toe.
“Ikke niettuh doen plantuh…”
“Kop dicht, mispunt!”
Heerlijk vindt ze die verongelijkte koppen aan de overkant. Van achter haar keukenraam steekt ze een middelvinger naar hen op.
Mehmed is er bij gaan zitten.
Natuurlijk, Peter weet niet beter maar het is wel lastig zo’n figuur in je buurt. Het zijn niet alleen die plantjes. Peter laat de hond op de stoep poepen, hij steelt fietsen, valt kinderen lastig en verlekkert zich aan vrouwen die in hun tuin liggen te zonnen.
Daar mag je dus van ma Troost allemaal niks van zeggen.
Ma Troost ziet dat Mehmed een mobieltje in zijn handen geduwd krijgt.
‘O, nou gaan we het krijgen, ons Turrukkie kan het weer niet alleen af. Hij moet de kit er weer bij halen, hoor.’
In een flits draait ze zich om naar Peter en geeft hem een paar stevige tikken op zijn hoofd: ‘Blijf Met Je Poten Van De Planten Van De Buren,’ timmert ze er ritmisch bij Peter in. Hij raakt buiten westen.
De politiewagen is er. Één agent loopt naar Mehmed. De andere agent gaat naar ma Troost.
De agent ziet haar naast de bewusteloze zoon zitten. Ze streelt hem over zijn hoofd: ‘Mijn zoon ging helemaal uit zijn dak van de leugens van die Turk; toen ging hij van zijn stokkie. Om hem bij kennis te brengen heb ik hem een paar tikkies in zijn gezicht gegeven'.
Peter, nog steeds groggy, wordt de ambulance in geschoven. Als ma Troost, de politiewagen wordt in geduwd schreeuwt ze naar de overkant:
‘Heb je nou je zin, teringturk ... en dat voor die paar lullige tuinplantjes!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten