Als Petra bij de bios aankomt is het al een drukte van jewelste bij de kassa. De jongens, gekleed in wijde-pijpen-broeken en spijkerjasjes, zijn langharig. Meisjes lopen in kleurrijke maillots, met rokjes en jurkjes, net boven de knie.
Het weer zit niet mee. Herfstachtig, frisse wind en af en toe een waterig zonnetje. ’t Is zaterdagmiddagmatinee. Daar komen altijd de jongsten op af. Deze film is voor boven de veertien.
Ja, dat had je toen nog, films voor boven de veertien … voor boven de achttien, zelfs waren er toen ook films, die uitsluitend volwassenen mochten zien. Maar goed, deze was dus voor boven de veertien … en dan wagen ook de twaalf jarigen een poging de zaal binnen te komen. De jongens vallen altijd snel door de mand, zelfs sommige gassies van bòven de veertien lijken nog vaak te jong.
Bij de meisjes is het net andersom: het is héél moeilijk te zien hoe oud ze zijn. Sommige meiden van twaalf, dertien jaar lijken wel zestien of nog ouder. Door hun make-up, hoge hakken en indien nodig kunsttietjes weten ze menig portier of kassière om de tuin te leiden.
In deze bioscoop zijn ze over het algemeen niet zo streng. Ze laten geen achtjarigen naar binnen, zo erg is het nou ook weer niet. Voor een jochie dat overduidelijk twaalf is doen ze heus wel eens een oogje dicht … ze moeten tenslotte zelf ook verdienen. Het zijn immers geen vette jaren voor de bioscoop-business.
Over een half uur gaat de kassa open. Als Petra Lumière binnenstapt zit Marja, de kassière van vandaag, het wisselgeld te tellen.
‘Gerrit is weer eens te laat,’ moppert Marja, want eigenlijk moet ze dat werkje samen met Gerrit doen.
‘O, nou, reken voorlopig maar niet op hem.’ Petra vertelt haar hoe ze Gerrit net in de bus zag zitten maffen.’
Marja schudde meewarig haar hoofd:
‘Die man is zo langzamerhand helemaal op. Hard aan zijn pensioen toe. Hij zal die paar centen, die hij hier vangt hard nodig hebben. Het verbaast me sowieso dat die man nog niet de zak heeft gekregen’.
Morgen: Deel 3: Marja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten