NAGEL.

Kom, ik ga eens op het balkon zitten schrijven. Nooit eerder gedaan. 't Is lekker weer en mijn benen krijgen zo een kleurtje. Het zit alleen niet zo comfortabel. De tuinstoel is in feite te smal om m'n laptop fijn te gebruiken. De leuningen van die stoel zitten m'n ellebogen hinderlijk in de weg. Ik heb nu inmiddels een ouderwetse, eettafelstoel zonder leuningen uit de slaapkamer gehaald. Toch nog niet helemaal top. Met deze stoel zit ik wat hoger dan op de tuinstoel. Mijn bovenbenen hellen dan zo'n twintig graden en de laptop op mijn schoot helt dan vanzelf gewoon mee waardoor de bovenste karakterregel van het toetsendeel iets dieper komt te liggen dan de onderste. Snappie?

Voor mijn vakantie naar Edinburgh had ik eerder deze week bij de webshop van Lidl een paar stevige wandelschoenen (maat 45) en een waterdicht jack besteld. Kon mijn bestelling vandaag bij het ophaalpunt afhalen of bij het afhaalpunt ophalen. Tof jackie. Is in Edinburgh, de hoofdstad van Schotland, zeker geen overbodige luxe want het kan daar langdurig plenzen. Die wandelschoenen zien er indrukwekkend uit. De linkerschoen past prima, alleen de rechter schoen zit niet lekker, zeg maar gerust 'klote'. Op die toch al door artrose groter gegroeide grote teen, zit nog eens een driedubbeldikke kalknagel. Dat knelt heftig. 

Met de nagelknipper, scharen van verschillende groottes en de nagelvijl, heb ik impulsief geprobeerd om wat aan de toestand verbeteren. Maar helaas. Er zit in dit geval niks anders op dan een pedicuur in te schakelen.

 

'Verrukkelijk zeg, die paasstol van je', zei An. 

Ik had haar vanmorgen, niet een héle paasstol, maar een stukje gegeven  Ik had het amandelspijs er uit gevist en over dat stukje stol gesmeerd. Zo vind ik het zelf het lekkerst en zij dus blijkbaar ook.

Ik vertelde haar van die schoen en die nagel. An adviseerde me gelijk een pedicuur. Ja, dat had ik zelf ook al gedacht. Weet jij een goeie en betaalbare, An?

Ja. Ik heb iemand en dat is wel een goeie. Dertig euro, weet je alles. Hij komt bij je thuis. Een rustige man. Eens in de zeven weken, laat ik hem komen. Volgende week bel ik hem weer. Zal ik jou gelijk doorgeven? 't Is wel een buitenlander, hoor, Jos.

Geweldig An, die hebben bij mij een streepje voor, dat weet je toch. Als ie maar goed en betaalbaar is.

Volgende keer ga ik toch weer een andere, iets lagere schrijfstoel uitproberen. Schrijven op het balkon is me wel bevallen.