Duusjo speelt altijd de dertien, met één fiche tegelijk. Dertien, zijn geluksgetal. Althans dat maakt hij zichzelf wijs. Hij verspeelt zijn eerste zes fiches … zal het dan eindelijk bij de zevende keer raak zijn?
‘Rien ne va plus’ zegt de chef-croupier. Het balletje aarzelt ... wordt het zes ... wordt het zevenentwintig of wordt het elf? Neen, het wordt:
‘Treize…..dertien’ … mooi!! Vijfendertig keer vijf is honderdvijfenzeventig gulden min de inzet van honderd: dat is vijfenzeventig winst. Met een uitermate zuur gezicht schuift de croupier de vijfendertig fiches in de richting van Duusjo, die zondigt tegen de regel, dat van elke volle winst (een op vijfendertig) één fiche fooi gegeven wordt aan de casinomedewerkers. Duusjo is alleen maar met zichzelf bezig …. Een tip geven komt geen moment bij hem op. Hij besluit van vanaf nu drie fiches per ronde te gaan spelen dit keer zet hij steeds in op 7. Hij heeft nu achtendertig fiches waarmee hij nog 12 rondes kan mee spelen. Duusjo wordt bijna gek, als vlak na zijn winst op de dertien het balletje nogmaals in de dertien valt. Zo'n herhaling komt maar heel zelden voor. Het wordt echt spannend. Een struise dame met een wulps oker jurkje, aan de andere kant van de tafel, loopt ineens binnen: ze had tien fiches op de dertien gezet. Het leek wel of ze spontaan klaarkwam. Zulk soort geluiden stootte ze tenminste uit, toen het balletje weer op de dertien tot stilstand kwam. Maar goed, ik kan me er wel wat bij voorstellen, als je in een klap zeventienhonderdvijftig guldens rijker wordt. Leef je maar lekker uit dame! Vanzelfsprekend brengt het hosanna-moment van die dame in het oker, geen spoor van vreugde op de tronies van de andere, voornamelijk heren-gokkers, teweeg. Roulette is een spel dat weinig tot geen spelvreugde kent.
Morgen: Deel 14: Neuzen bij de Slegte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten