GEEN DEUK IN EEN PAKKIE BOTER.

Niet gekeken naar de Nederlandse voetbal-bekerfinale. Go Ahead Eagles (GAE) uit Deventer tegen AZ uit Alkmaar. AZ is favoriet. Ik hoop op GAE. Sympathiek clubje. Veel inzet. Meestal sportief ook. Daar houd ik van. GAE wint met 0 -0. Na strafschoppen. Ik lees het op teletekst. Als Spartaan zijnde trap ik een balletje met mijn kleinzoon in het Kralingse Bos.

Die finale werd gespeeld in een uitpuilende Kuip. 60.000 mensen. Er waren 20.000  Deventenaren. Onbekend hoeveel er waren van Alkmaar. Misschien wel het zelfde aantal. Maar … wie zaten er dan op die andere 20.000 plaatsen? Rotterdammers? Lijkt me heel erg sterk.

Als je eenmaal voor Sparta of Feyenoord ben, ga je je toch zeker niet rot zitten vervelen bij GAE - AZ. Ik zit vandaag niet voor niks in het bos.

Het zal overigens wel eens tijd worden dat Sparta aan de weg gaat timmeren. Feyenoord begon ooit eens als arbeidersclub. Sparta als rijke-pikken-club. Maar steekt er ooit nog wel eens een rijke-pik iets in Sparta? Dat zou nù juist heel welkom zijn!

Want, de goed-bedoelenden, die nu bij Sparta rondhuppelen, zijn nauwelijks in staat een deuk in een pakkie boter te schoppen. Excusez-moi. Meer dan een 10^e plaats in de landelijke eredivisie zal helaas niet meer haalbaar zijn. Zelfs niet met die tegenwoordig zo olijke voormalige Ajax trainer aan het roer.

Eind vijftiger jaren, ik was negen. Sparta was net zo’n club als vandaag de dag. Er stond toen echter een elftal op het veld, dat de trots werd van Spangen. Sparta werd landskampioen en liet zich in een door paarden voortgetrokken koets in Rotterdam bejubelen. Behalve in zuid natuurlijk.

Ik woonde in  de van Lennepstraat. Daar juichte ik met mijn vriendjes de kampioenen toe. Onvergetelijke mannen.  Ik zie ze zwaaien en lachen in die koets: van Ede, Bosselaar, de Vries, Terlouw, Villerius, Zaal, de Koning, Verhoeven en trainer Dennis Neville.

De Sparta-spelers werden niet rijk van hun gevoetbal. Het waren semi-profs. Jongens die overdag hard werkten voor een baas of een eigen bedrijf hadden. In hun vrije tijd trainden ze.

Een uitstekende wedstrijd speelde Sparta linksbuiten, Tinus Bosselaar, (een international ook!). Hij  pingelde voor een uitverkochte Kuip, vol met Sparta aanhangers, de achterhoede van de Schotse kampioen Glasgow Rangers helemaal dol. Het was de kwartfinale van de Europa Cup. Ik zat daar in die Kuip. In 1959. Genoot met volle teugen. Sparta speelde thuis gelijk. In Glagow verloren ze. Uitgeschakeld.

GAE gaat straks Europa in. Acht wedstrijden! Brengen miljoenen in het laadje.

Wanneer gaat  Sparta weer naar voren!?

 

 

Serie: Een Rotterdamse bios in de 60’s & 70’s. 13. Duusjoo pauzeert (2).

 Duusjo speelt altijd de dertien, met één fiche tegelijk. Dertien, zijn geluksgetal. Althans dat maakt hij zichzelf wijs. Hij verspeelt zijn eerste zes fiches … zal het dan eindelijk bij de zevende keer raak zijn?

‘Rien ne va plus’ zegt de chef-croupier. Het balletje aarzelt ... wordt het zes ... wordt het zevenentwintig of wordt het elf? Neen, het wordt:
‘Treize…..dertien’ … mooi!! Vijfendertig keer vijf is honderdvijfenzeventig gulden min de inzet van honderd: dat is vijfenzeventig winst. Met een uitermate zuur gezicht schuift de croupier de vijfendertig fiches in de richting van Duusjo, die zondigt tegen de regel, dat van elke volle winst (een op vijfendertig) één fiche fooi gegeven wordt aan de casinomedewerkers. Duusjo is alleen maar met zichzelf bezig …. Een tip geven komt geen moment bij hem op. Hij besluit van vanaf nu drie fiches per ronde te gaan spelen dit keer zet hij steeds in op 7. Hij heeft nu achtendertig fiches waarmee hij nog 12 rondes kan mee spelen. Duusjo wordt bijna gek, als vlak na zijn winst op de dertien het balletje nogmaals in de dertien valt. Zo'n herhaling komt maar heel zelden voor. Het wordt echt spannend. Een struise dame met een wulps oker jurkje, aan de andere kant van de tafel, loopt ineens binnen: ze had tien fiches op de dertien gezet. Het leek wel of ze spontaan klaarkwam. Zulk soort geluiden stootte ze tenminste uit, toen het balletje weer op de dertien tot stilstand kwam. Maar goed, ik kan me er wel wat bij voorstellen, als je in een klap zeventienhonderdvijftig guldens rijker wordt. Leef je maar lekker uit dame! Vanzelfsprekend brengt het hosanna-moment van die dame in het oker, geen spoor van vreugde op de tronies van de andere, voornamelijk heren-gokkers, teweeg. Roulette is een spel dat weinig tot geen spelvreugde kent.

Morgen: Deel 14: Neuzen bij de Slegte.

Balletje hoog houden. (1)

Balletje hoog houden. Heel geconcentreerd was Berny daar mee bezig. Je ziet jongens, mannen het zo vaak doen, het solitaire balspelletje, dat zoveel techniek en concentratie vergt: proberen te voorkomen dat een bal, meestal een echte wedstrijdvoetbal, de grond nog raakt, nadat de bal door de speler is losgelaten; daarbij mogen alle lichaamsdelen worden gebruikt behalve de handen en de armen.

Bij de achtste keer ging het mis. Hij raakt de bal iets te hard met de punt van zijn schoen waardoor de bal buiten zijn bereik in de hortensia’s van de buurman terecht komt.

Niet getreurd Berny begint gewoon weer van voor af aan. Zijn record staat op zestien. Een uurtje geleden pas gescoord. Gisteren haalde hij er nog maar negen. .

Zijn moeder moet boodschappen doen voor het eten van vanavond. D’r is verder niemand thuis en die kleine meid, de tweejarige Cathy kan moeder absoluut niet alleen laten in huis. Meenemen naar de winkel is al helemaal geen optie; dan zou het allemaal  veel te lang gaan duren en ze is al zo laat.

'Ga jij maar even met je zusje spelen, Berny. Je bent nu  al zo'n grote jongen.'

Over een half uurtje ben ik weer terug. Berny  stopt met 'balletje hoog houden' en gaat met zijn kleine zusje ‘balletje naar elkaar toe rollen’ doen.

‘Ga maar met je benen wijd zitten,’ zegt Berny tegen zijn zusje en hij doet voor wat ze moet doen. Zo gaat hij op ongeveer twee meter bij haar vandaan zitten ook met zijn benen wijd; zijn gezicht naar Cathy toe. Hij rolt de bal naar haar en spoort haar aan de bal naar hem terug te rollen. Dat gaat een paar keer goed maar Cathy vindt er niks aan, staat op en gaan bloemetjes plukken. Er staan heel wat madeliefjes en boterbloemen op het gazon. Berny is al lang blij. Kan hij weer verder met ‘balletje hoog houden’.

Berny wordt morgen negen ………. ‘tien, elf, twaalf’ ……….hè, wat jammer nou, de bal schampt zijn knie en schiet de bal met veel effect richting de portiek, waar de postbode aan het werk is.

‘Is er ook post voor mij, postbode? Ik woon op nummer 263 … ben morgen jarig … misschien krijg ik nu al kaarten….‘

Hij is een leuke postbode:

‘Gefeliciflapstaart, ’ zegt hij jolig, ‘je hebt een kaart en een brief, jongen’ en geeft ze alvast aan Berny.  De brief is van zijn opa en oma; er zit 15 euro in.

‘Hoeveel keer kan je de bal al hoog houden,’ vraagt de postbode aan Berny ……..

‘Zestien’ zegt hij.

‘Niet slecht voor een jongen van acht….’

‘Negen,’ zegt de Berny, ‘ik ben negen, morgen.’

 Sorry, negen, natuurlijk jij bent morgen al negen!’ De postbode zegt dan lachend: ‘Ik kan de bal zeker wel 25 keer hoog houden! Zal ik het je eens laten zien?'  Dat vindt Berny wel wat; hij staat met open mond te kijken naar die balvaardige postbode….dat ie dat kan zo veel keer achter elkaar, knap hoor!

 

Morgen deel 2 (slot)