Sigarenwinkeltjes worden overvallen, kruideniers, groenteboeren en juweliers. Dus waarom een bioscoop niet? Het kan niet uitblijven: Theo zit in de personeelsruimte de opbrengst te tellen, de anderen zijn in de zaal aan het werk. Komen er twee figuren binnen zetten, gehuld in vale spijkerbroeken, leren jacks en bivakmutsen. Ze schreeuwen, duwen. Schoppen Theo, de plaatsvervangend locatiemanager, tegen de verwarming aan. Hij wordt met kettingsloten vastgeketend aan de radiatoren. Wat kan hij doen? Er zit niks anders op dan ze dat geld maar te laten jatten. Zijn verlies te nemen. Dat is ook de bedrijfspolitiek in dit soort zaken: niet stoer gaan lopen doen. De kans dat je het van die lui wint is zo klein. Het risico dat je levensgevaarlijk gewond raakt of het leven er bij laat is te groot. Dat zijn die vijftienhonderd gulden niet waard. Theo had wel snel in de smiezen dat dit het werk moest zijn van een bekende. Hier ... op deze plek ... op dit tijdstip. Hij meende ook het postuur en de stem van een van de overvallers te herkennen. Hij kan er niet meteen opkomen wie precies. Was het een vakantiekracht misschien?
Zo snel en lawaaierig als ze binnen waren gestormd zo geruisloos en snel waren ze de trap weer afgerend en verdwenen met de buit. Theo kon nog net met zijn voet bij een raampje komen. Zo trok hij de aandacht van Petra in de zaal. Theo was niet gewond. De schoppen, die hij kreeg voelde hij nog steeds maar hij kàn wel tegen een stootje.
Om hem te bevrijden is een slijptol nodig. Martin heeft er thuis wel een liggen. Hij loopt wel even voor die slijptol heen en weer. Hij woont toch in de buurt.
Later merkte de ingeschakelde politie, dat een van de achterdeuren net niet afsloot. Door een klein stukje touw kon die deur niet helemaal dicht klappen .. . dan zou je toch haast denken dat er iemand van het huidige personeel bij betrokken moest zijn.
Misschien iemand die vanavond dienst had?
Morgen: Deel 24. Verdacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten