Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.
14. Arjan Doorgeest.
=============================
Het woord is vleesch geworden
en kaas
en appeltaart.
Het woord is kalfskroket
geworden en varkenshaas.
Het is het woord dat mij weer uitstekend smaakt.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.
13. Cees Buddingh.
=============================
Zegt de Sica.
altijd weer denkt men morgen
morgen rijdt hij uit
de tram van het ene gedicht
dat de wereld een zin geven zal
en het hart een bed om te slapen
maar altijd weer valt de dag
als een ondermaats voorntje terug
in de hese rivier van de tijd
en weer denkt men morgen morgen
maar morgen is altijd te laat.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.
12. Paulien Cornelisse. (Volkskrant).
=============================
'Frrr', zegt ze.
Wij zijn terug van vakantie en de kat lijkt blij verrast dat wij er weer zijn. Ik vermoed dat zij elke keer dat wij weg zijn, denkt dat wij dood zijn. Als we dan toch nog blijken te leven, is dat een meevaller. Of wellicht werkt het omgekeerd; als wij ineens dood zijn, zal ze denken dat we even weg zijn. Dat hoop ik maar.Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
11. Jules Deelder.
=============================
Vader en zoon.
We liepen door de duinen
Het was een uur of vier
We zagen de ochtend gloren
We waren verschrikkelijk hier
Er werd geen woord gesproken
De stilte was genoeg
We werden opnieuw geboren
We waren in korte broek
M'n vader en ik en m'n vader
We wisten meer dan ooit
Dat wij dezelfde waren
En die verandert nooit.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
10. Jana Beranová.
=============================
Loop ik langs de bouwput op het Kruisplein
zie ik de man met de gele helm
die een gat praat in de straat
Loop je over het Schouwburgplein
blijkt het stadshart versneden
in bouwpakket vloerdelen. Klompje lijm.
Ga rechtsaf naar de Drievriendenstraat
woont daar die vrouw die al zeventig jaar
de sleutels bewaard van haar verroeste haard.
Ga je voorbij de Karel Doormanstraat
slijt als koning van de Beijenkorf die zwerver
zoemend zijn krantje: Maakmeblij Maakmeblij
Bij de bruggen zijn de sporen van strijd
allang uigewist, je vraagt je alleen af
op wiens graf je inmiddels wel staat
Op Katendrecht schop ik een steentje weg,
Bob Tattoo grift hartjes op schouderblad, kattenkop,
rozenknop, everzwijn dat schoonheid straft.
'En terwijl ik naar bed gaat
denk ik aan de Zaagmolenstraat'
schreef Willem de Kooning in klare taal.
Ja,
Rotterdam is het centrum van de wereld
en heel toevallig wonen wij daar.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
9. Joost Oomen.
=============================
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
8. Willem Wilmink.
=============================
Wanneer 's middags om vier uur
onze schoolbel was gegaan,
en we gingen voetbal spelen,
dan kwam Frekie er altijd aan.
Frekie woonde in de buurt,
maar zat niet op onze school.
Hij was een imbeciele jongen,
een mongool.
Meestal riep er iemand wel:
'Kom maar Frekie, doe maar mee.'
Welke kant hij uit moet schoppen,
daarvan had hij geen idee.
Maar we legden soms de bal
op twee meter van het doel
en we riepen: 'Schieten, Frekie!'
En hij trok een ernstig smoel.
Als het raak was dook de keeper
mooi naar de verkeerde kant,
en 't was 'goal', en dan was Frekie
kampioen van Nederland.
Misschien vind je Frekie zielig,
maar dat was ie niet voor mij,
want ik zag nog nooit een jongen
die zo blij kon zijn als hij.
