TE GAST: PAULIEN CORNELISSE

Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.

12. Paulien Cornelisse. (Volkskrant).

=============================

'Frrr', zegt ze.

Wij zijn terug van vakantie en de kat lijkt blij verrast dat wij er weer zijn. Ik vermoed dat zij elke keer dat wij weg zijn, denkt dat wij dood zijn. Als we dan toch nog blijken te leven, is dat een meevaller. Of wellicht werkt het omgekeerd; als wij ineens dood zijn, zal ze denken dat we even weg zijn. Dat hoop ik maar.

Als we eenmaal goed en wel thuis zijn, doen wij weer wat we normaal ook doen, in mijn geval: schrijven. Nu kan zij ook haar favoriete bezigheid hervatten: om mij heen draaien terwijl ik aan het werk ben. ‘Frrrr’, zegt ze. ‘Ja’, antwoord ik. ‘Frrrr!’, zegt ze iets nadrukkelijker en loopt over mijn armen. En dan, omdat ze toch in de buurt is, betreedt ze ook mijn toetsenbord. Wat zou ze typen? Ze lijkt even te aarzelen en stapt dan op de capslocktoets. PROBEERT ZE ME IETS TE VERTELLEN?

TE GAST: JULES DEELDER.

Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:

11.  Jules Deelder.

=============================

Vader en zoon.

We liepen door de duinen

Het was een uur of vier

We zagen de ochtend gloren

We waren verschrikkelijk hier

Er werd geen woord gesproken

De stilte was genoeg

We werden opnieuw geboren

We waren in korte broek

M'n vader en ik en m'n vader

We wisten meer dan ooit

Dat wij dezelfde waren

En die verandert nooit.

TE GAST: JANA BERANOVA.

 Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:

10.  Jana Beranová.

=============================

Klare taal

Loop ik langs de bouwput op het Kruisplein

zie ik de man met de gele helm

die een gat praat in de straat

Loop je over het Schouwburgplein

blijkt het stadshart versneden

in bouwpakket vloerdelen. Klompje lijm.

Ga rechtsaf naar de Drievriendenstraat

woont daar die vrouw die al zeventig jaar

de sleutels bewaard van haar verroeste haard.

Ga je voorbij de Karel Doormanstraat

slijt als koning van de Beijenkorf die zwerver

zoemend zijn krantje: Maakmeblij Maakmeblij

Bij de bruggen zijn de sporen van strijd

allang uigewist, je vraagt je alleen af

op wiens graf je inmiddels wel staat

Op Katendrecht schop ik een steentje weg,

Bob Tattoo grift hartjes op schouderblad, kattenkop,

rozenknop, everzwijn dat schoonheid straft.

'En terwijl ik naar bed gaat

denk ik aan de Zaagmolenstraat'

schreef Willem de Kooning in klare taal.

Ja,

Rotterdam is het centrum van de wereld

en heel toevallig wonen wij daar.

TE GAST: JOOST OOMEN.

 Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:

9.  Joost Oomen.

=============================

Tramvrede.

het is idioot om te geloven dat

wanneer iedereen op het zelfde moment

hetzelfde gedicht zou lezen

de wereldvrede uit zou breken

net zo idioot als wanneer je denkt

dat dat gebeurt wanneer iedereen

precies dezelfde schoenen draagt

of op het zelfde moment de zelfde pauw ziet

er zit een man in de tram

met een muts op zijn hoofd

die een bos bloemen draagdt (een boeket)

met de stelen in een vuilniszak

niet om niet te lekken maar

om ze te beschermen tegen de regen

iedereen ziet het en

er breek tramvrede uit

en dan natuurlijk toch wereldvrede

maar toevallig.

TE GAST: WILLEM WILMINK

Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:

8.  Willem Wilmink.

=============================

Frekie,

Wanneer 's middags om vier uur

onze schoolbel was gegaan,

en we gingen voetbal spelen,

dan kwam Frekie er altijd aan.

Frekie woonde in de buurt,

maar zat niet op onze school.

Hij was een imbeciele jongen,

een mongool.

Meestal riep er iemand wel:

'Kom maar Frekie, doe maar mee.'

Welke kant hij uit moet schoppen,

daarvan had hij geen idee.

Maar we legden soms de bal

op twee meter van het doel

en we riepen: 'Schieten, Frekie!'

En hij trok een ernstig smoel.

Als het raak was dook de keeper

mooi naar de verkeerde kant,

en 't was 'goal', en dan was Frekie 

kampioen van Nederland.

Misschien vind je Frekie zielig,

maar dat was ie niet voor mij,

want ik zag nog nooit een jongen 

die zo blij kon zijn als hij.

   

TE GAST: ARNON GRUNBERG.

Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.

8. Arnon Grunberg.

===========================

Schijt aan.

Schijt hebben aan wat anderen van me denken. Zo iemand zou ik willen zijn. Veel mensen veinzen heldhaftig dat ze schijt hebben aan de mening van anderen, maar verder dan veizen komen ze niet.

Uit onderzoek is gebleken hoe het komt dat de thusclub in alle sporten vaker wint dan de uitclub. Dat heeft er mee te maken dat de scheidsrechter het vervelend vindt om utgefloten te worden..

Wij doen er alles aan om aardig gevonden te worden. Daarvoor zijn we zelfs tot misdaden bereid: 'Laat ik maar roepen dat ik op Jodenjacht ga, anders vinden mijn supporters me niet aardig.'

Vriendelijk glimlachend laten we ons naar het schavot brengen, in de hoop dat de beul zal denken: wat een sympathieke man, jammer dat ik straks zijn hoofd moet afhakken. 

TE GAST: PAULIEN CORNELISSE

Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.

7. Paulien Cornelisse(Volkskrant) .

===========================

Witte bonen in tomatensaus

Een heerlijk uitje tijdens een vakantie in Frankrijk is: naar de supermarkt. Je hebt daar chips met geitenkaassmaak, bijvoorbeeld. In zo’n supermarkt liepen twee Britse vrouwen rond, ze keken besmuikt om zich heen. ‘Nee, dat hebben ze vast niet’, hoorde ik de een zeggen. ‘Waarom niet?’, zei de ander, ‘ze hadden toch ook Marmite?’ Ze scharrelenden nog even rond, en jawel: ‘There it is!’ Een blik witte bonen in tomatensaus.

‘We obviously couldn’t live without this delicacy’, zei de ene vrouw ironisch. Ik wilde vragen of het voor een van hun kinderen was, of voor een moeilijk etende man, of misschien gewoon voor henzelf?

Maar zoiets vraag je niet. Dat zou te veroordelend overkomen. Terwijl het natuurlijk een heel mooi gegeven is dat een eenzaam blik witte bonen in een Franse supermarkt, al maanden omringd door blikken confit de canard en flessen walnotenolie, ineens toch door íémand wordt verkozen en mee mag rijden in het boodschappenkarretje.