GEEN GEZEIK IEDEREEN RIJK.

Neem nou bijvoorbeeld eens ‘koffie’: een pak van een pond, betaal ik bij de super acht euro voor. Een jaar geleden was het nog maar vier euro.

Dan: ‘een pilsie’: in de bios, het theater of gewoon in de kroeg: ‘dat wordt dan: 4,20 euro meneer’, olijkt de barkeeper. Een jaar eerder was 't  2,80 euro.’ 

Ik ben er nu echt klaar mee dat ik, met alleen die aow, precies hetzelfde als de superrijken moet neertellen voor koffie, bier, brood, kaas, benzine ... en ga zo maar door ... voor alles eigenlijk. ja, voor alles eigenlijk. 

Onze linkse politici moeten echt uit en ander vaatje gaan tappen. Want zoals het nu gaat schiet het niet op. Na elke verkiezing wordt links kleiner. Waarom? Links maakt zich voornamelijk druk over asielzoekers, woningnood, euthanasie, lhbti. Hartstikke belangrijk allemaal. Daar moet links zich in blijven vastbijten. 

Maar ... daarmee haal je als links de stemmen van de minima niet mee binnen. Kijk eens goed naar het uitgavenplaatje van arm en (stinkend) rijk.

De dagelijks noodzakelijke uitgaven van de minima zijn vrijwel net zo hoog als die van de miljardairs. Vertoon dat eens luid en duidelijk op de (sociale) media. Daar moet rigoureus iets veranderen. Grofweg: maak alles voor de superijken superduur. Tien tot honderd maal. Geef de minima 90% korting op luxueuze uitgaven. De rijke pikken betalen maar het volle pond. 

Nivelleren noem ik dat: onder het motto: 'Geen gezeik, iedereen rijk. 'Wanneer ik als minima te hard rijd, dan krijg ik een bon van 100 euro. Als een superrijke dame, met een paar miljoen op de bank zoiets doet krijgt zij ook een boete van 100 euro. Dat moet dus anders. Want 100 voelt ze niet! Geef d'r een bon van 1000.

Wat die koffie en bier van eerder in dit verhaal betreft: maak een pak koffie voor de rijken 80 euro en  laat ze voor een pilsje 50 euro dokken.

Een roman van pakweg 500 bladzijden: voor minima: 5 euro; voor rijk 50 euro.                   Reken rijkelui vele malen ook meer accijns aan de pomp en geef de minima daar elektrische auto’s van.                                                                                      

Drie weken vakantie naar de Algarve voor rijk 10.000 euro; voor minima 1000 euro. Dat klinkt raar en oneerlijk. Maar er zit geld zat bij die vermogenden. Ze kunnen het makkelijk missen..

Deze, ik noem het maar even 'weeldeheffing', wordt in het ‘Geen gezeik Iedereen rijk’-fonds gestort. Noodzakelijke uitgaven van algemeen en individueel belang moeten daaruit betaald worden. 

Een dergelijke koerswijziging is nogal ingrijpend en zal niet van de ene op de andere dag gerealiseerd kunnen worden. Maar laat ons nu eens gek doen en hier als Nederland gewoon mee starten. De rest van de wereld komt ons, misschien nog wel sneller dan we denken, achterna.  

 

De uitdrukking 'Geen gezeik iedereen rijk' is van van Kooten en de Bie.

TERINGGOOR.

Mijn peperdure overgordijnen (dubbele plooi met voering!) waren teringgoor geworden. Van boven roetzwart, van onderen het reukorgaan teisterend. Een van mijn exen, de stinkend rijke Cora, schonk ze mij. Ze hadden jaren liggen niksen op het naaimandje in Cora’s logeerkamer. Zó schoon waren ze, zó maagdelijk beige als maagdelijk beige maar wezen kan. Zò verleidelijk ook om ze liefdevol in mijn slaapkamer op te hangen. Toen was ik daar nog prima toe in staat. Zowel de liefde tussen Cora en mij was nog brandend en lichamelijk was ik na de schouderbreuk ook weer helemaal het ventje. Ik kon toen weer hoog genoeg reiken om de gordijnhaakjes in de runnertjes te wippen.

Ik kijk nu al zeker een jaar tegen die gore gordijnen aan. Helaas kàn ik, sinds ik een nieuwe schouder heb, met mijn rechter arm niet zo veel meer. Ik kan nog net met mijn wijsvinger in mijn rechteroor peuteren. Bij lange na niet genoeg dus om die gordijnen van de rail af te halen. Ook staand op een trapleer, lukte het me niet. Het scheelde maar een haartje (van olifantenstaartje, haha) of ik was er vanaf gemieterd.

Maar … gelukkig ben ik, als ik mensen in mijn omgeving tenminste geloven mag, de gigolo van ons bejaardentehuis. Een van mijn buurvrouwen was heel lief: zij wilde haar handen wel vuil maken aan mijn gordijnen. Aanvankelijk dacht ze nog dat haar armpjes te kort waren voor deze klus maar ze sloeg zich er uitstekend doorheen.

Vervolgens: hup naar de stomerij ermee. Er zijn er twee in de buurt. Ik vroeg ze allebei om een offerte voor het stomen van 20m2 gordijn. De een kwam uit op 90, de ander op 70 euro. Ik had geluk. Die laatste stomer, ging blindelings uit van een gordijnlengte van 1,50m maar dat was een meter te kort. Donderdag zijn ze klaargestoomd.

‘App me maar als je ze weer in huis hebt,’ zei diezelfde lieve buurvrouw, ‘dan hangt ik ze gelijk weer effe voor je op. Kleine moeite.’ Ik bof toch maar mensen zoals zij om me heen.

Ik hoop dat ik zonder overgordijnen de slaap kan vatten. Als het zwaar bewolkt is zal dat wel lukken. Maar bij een heldere nacht gaan de sterren me wakker houden. Zeker weten. Van de maan zal ik geen last hebben, want die was afgelopen donderdag nog teringvol.