GRATIS.

 We lopen naar de keuken en gaan zitten. Daar staan ook de vriezer (Bosch) en het tafelmodel koelkast (Zanussi), die ik ‘GRATIS’ op Marktplaats heb gezet. Aan de twee zussen, twintigers, die op de aanbieding zijn afgekomen vertel ik over de apparaten. Ik heb ze al twintig jaar. Nooit wat gemankeerd. Doen het nog altijd prima. Ik heb ze allebei gisteren nog staan oppoetsen. Het lijkt bijna of ik een verkooppraatje voor die vrouwen sta te houden. Dat is het niet. Het zijn meer warme afscheidswoorden voor twee trouwe koele vrienden. Ik hoop dat ze me verstaan.

Aan hun reactie te zien hadden de zussen minder verwacht. Ze gaan de apparaten pas van binnen bekijken nadat ik: ‘ga gerust je gang’, gebaard had. Dat er ook nog een klein vriesvakje in de Zanussi zit vinden ze helemaal gaaf. Om beurten inspecteren ze de apparaten grondig. Ze zeggen niet veel … ’t klinkt Arabisch of Farsi.

Leuke dames trouwens. De een heeft een witte huid met sproeten en groene ogen, een beige hoofddoekje. De ander heeft lang donker haar en vriendelijke donkerblauwe ogen, geen hoofddoekje. Ze kijken elkaar aan en zie meteen dat mijn apparaten graag willen meenemen. Maar hoe? De zus met de groene ogen pakt haar mobieltje:
‘ Vader … zij bellen …,’ zegt de ander in, gebroken Nederlands tegen mij.

‘Hij buiten … met auto’.

Mijn huisbel gaat vrijwel onmiddellijk. ’Wie is daar?’ Ik krijg ik een onverstaanbaar antwoord. Dat zal vader zijn. Even later komt hij, vriendelijk lachend, met z’n steekwagentje binnen lopen. Ik zie het gelijk. Hij is van Iran. Tweedruppels water Kawus, een goede Iranese vriend van me. Helaas veel te vroeg overleden. 65 was hij pas.

Vader gaat direct met de spullen aan de gang. Hulp hoeft hij niet en dorst heeft hij niet. Hij neemt de Bosch 't eerst mee. Ik zet de zussen op de bank In de woonkamer neer, met een glas sinaasappelsap.
Vader is terug voor de Zanussi. Hij zwaait ons alle drie gedag als hij met zijn steekwagentje mijn huis uit steekt.

Ik ga zelf bij de immer stralende zussen op de bank zitten. Beter gezegd tussen hen in. Ik zit aan het bier. Vervolgens zitten we voor onbepaalde tijd dicht tegen elkaar aan, gezellig op mijn bank ... zonder één woord te wisselen.