donderdag 11 juli 2024

DOELGROEPENBAD.

 Doelgroepenbad.


Zonder mijn tien-rittenkaart kom ik het zwembad niet uit. Ik heb de streepjescode van die kaart nodig. Net zoals de scan-kassabon bij de super. Het poortje slaat alarm. De kaart is toen ik zo heerlijk zwom uit mijn badtas gejat. Pas ‘twee ritten’ gebruikt. Daar sta ik dan bij de uitgang: op mijn zwemvliezen en zonder onderbroek … maar dat laatste ziet niemand.

‘Ik laat mijn tas al jaren hier in het kleedhok staan,’ zei een zwemmer, ‘nog nooit wat gepikt.’

De eerste keer in vijf jaar dat ik m’n badtas in dit kleedhok laat staan is mijn badtas geplunderd . Die kaart dus … en nog wat spullen: m’n onderbroek, sokken, een leuk sjaaltje, m’n gele badhanddoek, mijn geile, rode corduroy jasje en mijn lila schoenlepel. Zonder schoenlepel krijg ik mijn schoenen met geen mogelijk aan. Ik probeer wel eens mijn middelvinger als loenschepel te gebruiken, dat lukt wel, maar heel moeizaam: dan kan ik een week lang die middelvinger niet opsteken naar de een of andere aso.

Hoe moet dat nou verder? Zonder schoenle … tien-rittenkaart? Jezus! Zie ik nu pas! Mijn oranje Nikes zijn ook weg. Ik had ze hier onder de bank neer gezet. Kan ik dalijk verdomme op mijn zwemvliezen naar huis. Dat heb ik weer!

Sta ik daar kletsnat, druipend en licht bibberend van wat nauwelijks kou te noemen is, gebogen over mijn half leeg geroofde badtas. Komt een vent dat verkleedhok binnen: ‘Goedemorgen heren,’ zegt hij opgewekt. ‘Ik sta hier verdomme als enige! Zie je dat niet, lul,’ denk ik. Van mijn lontje was niks meer over. Ik krijg de neiging om die vent die net binnenkwam een rotschop te geven … afreageren, hè.

Ik ken hem wel. Als enige ‘vent’ staat hij met zijn zwaar behaarde melkflessen, in z’n veel te strakke zwembroekie, te springen tussen dertig moddervette doelgroepwijven. Wekelijks staat hij daar in dat ‘lekker’ warme water. Lekker warm, ja, … van alle zeik natuurlijk, waar anders van? Samen fijn bewegen op de muziek van Banks: ‘Warm water.’

Een badjuf vindt in de gevonden voorwerpen mijn tien-rittenkaart en brengt het alarm tot zwijgen. De streepjescode bevrijdt me.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten