Enkelen van mijn trouwe lezers vragen me hoe het met Koe gaat. Het is al weer bijna twee maanden geleden dat ik door het ernstige ongeluk van tante Aal, haar vriendelijke, oude, half blinde konijn Koe te logeren kreeg. Tante Aal moest revalideren maar Koe mocht niet mee in het Zorghotel.
Helaas is tante Aal tijdens haar revalidatie overleden. Het was nog vrij onverwachts. Ze was net 88 geworden op 15 juni. Haar zoon was speciaal voor haar verjaardag met zijn vriend uit Nieuw-Zeeland overgekomen. Op 18 juni overleed ze. In haar slaap.
Haar zoon, nog maar net weer terug in Nieuw Zeeland, belde me, was in tranen maar hij en zijn vriend konden onmogelijk bij de crematie zijn. Hoewel het misschien niet het juiste moment was om over Koe te beginnen, zei tante Aals’ zoon, dat zijn vriend allergisch was voor konijnenhaartjes. Hij kon Koe beslist niet in huis nemen dus … of ik het konijn van zijn moeder zolang het nog nodig was wilde blijven verzorgen. Volgens hem kon ik Koe altijd nog laten euthanaseren, want daar is het beestje ‘slecht’ genoeg voor. Koe lijdt overduidelijk: ondraaglijk en uitzichtloos. Ik zei dat ik daar heel anders over dacht en beëindigde het gesprek.
Ik heb Koe er niks van laten merken. Volgens mij heeft ze niks van het overlijden van tante Aal meegekregen. Ze is nog net zo rustig en vriendelijk als toen tante Aal nog leefde.
In die paar maanden hier is Koe echt een vriend van me geworden. Hij zit zo af en toe met dat ene goeie oogje van hem, zo lief naar me te kijken. Alsof hij de problemen begrijpt waar ik het met hem over gehad heb. Hij heeft grote luisterende oren.
Ik ga hem echt niet laten inslapen. Ik ben veel te blij met Koe, hoewel hij ook wel wat ondeugende trekjes heeft. Zo maak ik bij elke schoonmaakbeurt van zijn kooi een ’schoon wc’tje’ … daar gaat hij dan, altijd met opzet, denk ik, naast zitten piesen of poepen. Elke dag mag hij een tijdje uit zijn kooi. Soms verstopt Koe zich op zo’n plekje dat ik uren moet zoeken om hem te vinden. Vandaag zat hij zich bijvoorbeeld in de groente-fruit- en tuinafvalpak volte vreten. Tsja!.
Van mijn visite krijg ik regelmatig te horen dat er een konijnenpislucht in mijn huis hangt. Zelf ruik ik dat niet meer. Gek, hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten